پیروز؛ فرزند ایران، نماد زندگی و امید جمعی ایرانیان، نماد پایداری برای زیستن و ماندن در سیاه‌ترین سال‌های جهان، پس از 10 ماه شادی بودنش همراه با بیم و هراس توامان، سرانجام به خاطره‌ها پیوست.
پیروز تنها بازمانده از سه فرزند ایران و فیروز که در اسارت زاده شده بود، با کوشش بی‌دریغ و مهر بی‌شمار و پدرانه‌ی علیرضا شهرداری‌پناه و دیگر اعضای گروه به نماد پایداری برای زندگی و غلبه بر انقراض تبدیل شد.
این توله‌یوز دوست‌داشتنی خیلی زود در دل همه‌ی ایرانیان جای گرفت و گویی فرزند همه‌ی ایرانیان بود. پیروز تنها پس از 10 ماه زندگی، سرانجام در پیِ نارسایی کلیه جان باخت.
بی‌گمان کوشش‌های علیرضا شهرداری‌پناه و دیگر دوستانش برای ادامه‌ی زندگی فرزند ایران از یاد نخواهد رفت.
در همین‌حال این انتقاد بر سازمان محیط‌زیست و دیگر نهادهای در پیوند با آن وارد است که چرا امکانات درمانی و پزشکی برای چنین نمونه‌ای که با زحمت و دشواری بسیار در اسارت تکثیر و به‌چرخه‌ی زندگی وارد شده فراهم نشده است تا با چنین شرایطی که در همه‌ی این ماه‌ها پیش‌بینی میشد، روبه‌رو نشویم و دل ملتی که دل به ماندن پیروز بسته بود این‌چنین شکسته نشود.
امید که درس بگیریم …
3 پاسخ
ای کاش یک یادبودی برای این حیوان انجام میشد. مثل کاشت یک درخت.یا مجسمه ای از این حیوان دوست داشتنی در یکی از بوستانهای کشور. جای تاسف است که قدر داشته های خود را نمیدانیم. 🌼😭
آرام بگیر پیروز عزیزم
پیروز انگار دیروز بود