شماری از زرتشتیان شیراز بامداد چهارشنبه 9 بهمن‌ماه 1398 خورشیدی در باغ وقفی مجموعه دینی، فرهنگی، ورزشی زرتشتیان شیراز گردهم آمدند تا با آماده‌سازی جایگاه آتش افروزی و گردآوری هیزم، به پیشواز جشن سده بروند، جشنی که قرار است شامگاه 10 بهمن‌ماه در همان مکان ویژه‌ی زرتشتیان برگزار شود.
این جشن از دیدگاه ستاره‌شناسی بدین جهت است که صد روز از پایان تابستان گذشته و یا صد شب و روز به نوروز مانده است. از نگاه طبیعی نیاکان ما در روزگاران کهن سال را به دو پاره (فصل) بخش می‌کردند. تابستان که 7 ماه به درازا می‌کشید در نخستین روز فروردین ماه آغاز و آخرین روز مهرماه پایان می‌یافت و زمستان از آغاز آبان شروع و تا پایان اسفند به طول می‌انجامید. جشن سده، سدمین روز از آغاز زمستان و یا سد روز و شب (پنجاه روز و پنجاه شب) مانده به اول تابستان بود؛ و اما از دیدگاه تاریخی و آیینی نسبت این جشن به هوشنگ شاه داده شده است. در شاهنامه آمده؛ که روزی هوشنگ شاه با همراهانش در کوهی گذر می‌کردند، ناگهان چیزی دراز، تیره‌تن و سیاه رنگ دیدند که ماری بود و هوشنگ باهوش، سنگی به دست گرفت و سوی مار پرتاب کرد. سنگ به سنگ دیگری برخورد و چون هر دو سنگ چخماق (آتش‌زنه) بودند، جرقه‌ای پدیدار شد، به بوته گرفت و مار فرار کرد، از این رویداد هوشنگ شاه شادمان شد و نیایش کرد که راز آتش به او آشکار شده است، هوشنگ شاه آتش را از همان هنگام گرامی داشت و آن روز را جشن نامید و این سنت تا امروز برجاست.
فرتورها از شهرام پوردهی است.
1842
