پیرو وچر انجمن موبدان تهران و بایستگی دوری از گردهمایی در دوران فراگیری کرونا، موبدان یسناخوان، آیین واجیشت نخستین چهره گهنبار در سال 99 را در خانههای خود برگزار میکنند.
پدیداری بیماری کووید-19 و پیامدهای آن، برگزاری گردهمایی‌های آیینی را ناشدنی کرده است. از این‌رو، موبدان یسناخوان، بدون باشندگی همکیشان آیین واجیشت را برگزار میکنند. موبد مهربان پولادی، موبد پدرام سروش‌پور، موبد کورش بلندی و موبد مهراب وحیدی، از آغاز گاه اوشهین نیمه شب پیش از گهنبار در خانههای خود به يسنا‌خوانی واجیشت می‌پردازند و بخش‌هایی از هفتادودو هات یسنا را می‌سرایند. چنانچه شرایط فراهم شود یکی از موبدان (موبد زوت) با حضور در یزشن‌گاه آتشکده آیین واجیشت را به جا می‌آورد و موبدان «راسپی» در خانه با سرودن بخش‌هایی از یسنا با موبد «زوت» همکاری میکنند.
بامداد خور ایزد از ماه اردیبهشت 3758 زرتشتی که با 10 اردیبهشت‌ماه 1399 خورشیدی برابری می‌کند از ساعت 5:30 اوستاخوانی آیین گهنبار، از سوی موبدان در خانه‌هایشان انجام می‌شود. بهدینان می‌توانند با سرایش بخش‌هایی از اوستا همزمان با موبدان هم‌بهره‌ی آیین مینوی شوند. باشد که با نیایش‌های برآمده از دل، شادی اهورایی گسترده و آرامش افزون شود.
شادی اهورایی در جشن‌های زرتشتی، با نیایش اهورامزدا و بزرگداشت جلوه‌های مینوی و گیتوی آفریدگار، با دادودهش، همازوری، هبستگی به بار می‌نشیند و خویشکاری دلپذیر دینی زرتشتیان می‌شود. آیین گهنبار از جشن‌های سالیانه است که در شش هنگام یا شش چَهره و هر چهره به مدت پنج روز برگزار می‌شود. شش چهره‌ی گهنبار در باور زرتشتیان نماد آفرینش جهان و هستی از سوی پروردگار در شش گام است. زرتشتیان با برگزاری آیین واجیشت پیش از آغاز هر چهره به پیشواز گهنبار می‌روند.
