مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات پافشاری می‌کند که: «ما نمی‌توانیم اکوسیستم بیابان را تغییر دهیم، چون تغییر آن به راحتی امکان‌پذیر نیست».
به گزارش خبرگزاری مهر، هادی کیادلیری، مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات، دیدگاه خود را درباره‌ی آوردن آب از شمال به کویر بازگو کرد.
کیادلیری با اشاره به مفهوم بیابان‌زدایی، گفت: «وقتی از واژه‌ی بیابان‌زدایی صحبت می‌کنیم در ذهن می‌آید که ما بیابان‌ها را به اکوسیستم دیگری تبدیل کنیم. در حالی که بیابان خودش یک اکوسیستم است و از موجودات و جانداران و گیاهان خاص خودش برخوردار است و اگر بخواهید این اکوسیستم را دست‌کاری کنید، بی‌گمان تمامی این گونه‌های خاص در منطقه را از میان خواهید برد و این از نظر اکولوژیکی، درست نیست».
خیال تغییر دادن بیابان‌ها را از سرمان بیرون کنیم
وی افزود: «ما نمی‌توانیم اکوسیستم بیابان را تغییر دهیم چون تغییرش به این راحتی امکان‌پذیر نیست. باید از سر بیرون کرد که ما می‌توانیم بیابان‌ها را به راحتی تغییر دهیم یا قابل انجام است. این امکان‌پذیر نیست».
مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات درباره‌ی نقش قوانین در جلوگیری از تغییر اکوسیستم، گفت: «قوانین ما جامع است و همه چیز را پوشش می‌دهد و دست را باز گذاشته تا به‌راحتی هرجایی که هر اقدامی باشد و باعث تخریب اکوسیستم‌ها شود بتوان جلویش را گرفت. حتا در جزییات هم این قانون مطرح شده است».
وی با اشاره به ساخت سد فینسک در بالا دست، بر روی رودخانه سفیدرود، در استان سمنان، گفت: «در منطقه‌ای که سد فینسک زده می‌شود، در واقع در میان چند منطقه حفاظت شده است و پناهگاه حیات وحش است و بهترین و حساس‌ترین مناطق را در آنجا داریم. اکوسیستم‌های کوهستانی در واقع کلکسیونی از زیستگاه‌ها هستند. این کلکسیونی از زیستگاه‌ها که روی همدیگر قرار می‌گیرند با دست‌کاری و دستبرد در این حوزه‌های آبی همه را می‌توانید دگرگون کنید و بسیار هم شکننده هستند و از سویی این سدها جواب‌گوی کم‌آبی نه اکنون و نه در آینده نخواهد بود. چون خود این سدها دچار کم‌آبی و خشکسالی هستند».
کیادلیری با اشاره به اینکه توسعه جدای از رشد است، گفت: «خیلی از مسوولان دچار رشد هستند. رشد یک بُعدی است. یک بحث کمی در کوتاه مدت شاید اثری بدهد، اما وقتی شما به دنیای امروز نگاه می‌کنید واژه توسعه را می‌بینید. اثر اقدامات توسعه را باید در بلند مدت نگاه کرد».
وی افزود: «متاسفانه خیلی از مدیران تصمیم‌گیر ما با نگاه رشد دارند نگاه می‌کنند. این نگاه برای پیش از سال ۱۹۷۰ است و به همین دلیل هم هست که ما بیشتر داریم محیط زیست را تخریب می‌کنیم و دلخوشیم که داریم به توسعه می‌رسیم در حالی که به هیچ وجه این‌طور نخواهد بود».
دریاچه‌ی ارومیه با سدسازی و دست‌کاری، خشک شد
مدیر گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم و تحقیقات یادآور شد: «درباره‌ی دریاچه‌ی ارومیه هم همین بحث بوده، اشخاص آمدند با زدن سدها و گرفتن آب‌ها و دست‌کاری‌ها، درآمدی درست کردند و رشد موقتی دادند اما هیچ وقت به توسعه منطقه ختم نشد و نخواهد شد».
وی افزود: «سیاست‌مدارانی که دنبال این قضیه هستند آیا رفته‌اند بررسی کنند مثلا سیاست کلی که در خصوص اصلاح الگوی مصرف آب ابلاغ شده بود، اجرایی شده است؟ طبق تحقیقی که شده اگر ۲۵ درصد در مصرف آب صرفه‌جویی شود به اندازه کل آب‌هایی است که در سدها جمع کردیم».
کیادلیری با گفتن اینکه نمی‌توان درمان کوتاه کرد و سپس محدودیت‌های زیادی را برای آینده پدید آورد، گفت: «یکی از دلایلی که باعث نابود شدن ۲ میلیون هکتار در زاگرس شد، این است که ما آب را از تمام سرشاخه‌ها جمع کردیم و برای آبادی‌ها بردیم و خود اکوسیستم‌ها را از این مباحث محروم کردیم».
