«دگرگونی‌های هنر نگارگری ایران از روزگار پیش از تاریخی آغاز شد. روند چندهزارساله‌ی هم‌آمیزی آیین‌های نگارهای آسیای باختری (:غربی) در پایان، در الگوی ایرانی روزگار هخامنشی نمود یافت. این الگو برای چندین سده زیر موج یونانی‌‌گری پوشیده ماند؛ ولی در زمان ساسانیان از نو رخ نمود و در شرایط هازمانی (:اجتماعی) و فرهنگی این روزگار ویژگی‌هایی نوین به دست آورد.
در این میان پارتیان با رویکرد به آیین‌های کهن‌تر ایرانی و خاوری (:شرقی) ویژگی خویش را در هنری آمیخته نشان دادند. از سوی دیگر، آسیای میانه از هم‌آمیزی آیین‌های ایرانی، هندی و چینی الگوهای ویژه‌ی خود را آفرید. میراث ساسانی و آسیای میانه به روزگار اسلامی رسید و بر جریان هنر نگارهای ایران تا زمان سلجوقیان بسیار کارگر بود. چیرگی مغولان بر ایران پایان این روند بود….»
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار «هنر نگارگری از دریچه‌ی باستان‌شناسی» به قلم زهرا زیوری مادام کارشناس ارشد باستان‌شناسی نوشته شده است. این نوشتار در رویه‌ی تاریخ امرداد 383 چاپ شده است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شماره‌‌ی 383 امرداد:
لینک اشتراک ایمیلی هفته‌نامه امرداد:
