شروین کاوسی سال ۱۳۶۹ در شهر شیراز دیده به جهان گشود و تا هماکنون ساکن شیراز است. از ۸ سالگی بدمینتون را آغاز کرده است و تا ۱۸ سالگی تمرینات مداوم خود را در این رشته ادامه داده است. وی از پرافتخارترین بدمینتونبازان زرتشتی در دههی گذشته و یکی از برگزارکنندگان جام بدمینتون زرتشتیان سراسر کشور در شیراز بوده است. آنچه در دنباله میخوانید گفتوگوی امرداد با وی دربارهی شرایط بدمینتون زرتشتیان و حال و هوای پیکارهای جام جانباختگان امسال است.
دستاوردهای جام امسال
امسال در نیمهنهایی انفرادی از ناحیهی آرنج مصدوم شدم. این مصدومیت چندساله است ولی ردهبندی را هم بازی کردم. این بازی را باختم و چهارم شدم.
در ردهی دوبل میکس هم با رومینا زرهپوش توانستیم قهرمان شویم.
همچنین در ردهی دوبل آقایان با کیارش شهریاری در یک دیدار نمادین با فرزین و فرشید رستمی بازی کردیم.
پیشینهی شرکت و عناوین جام جانباختگان
از دورهی بیستم جام جانباختگان به گونهی مداوم در این بازیها شرکت کردهام. شش یا هفت قهرمانی در این پیکارها به دست آوردهام.
قدیم در سالن تختی شیراز تمرین میکردم و اکنون هم گاهی در باغ وقفی تمرین میکنم.
کیفیت جام نسبت به گذشته
نسبت به دورههای خیلی قبلتر بهتر شده است، ولی همچنان زمین استاندارد نیست و کف کاشیکاریشده مصدومیتهای مچ پا و کمر را برای بازیکنان در پی دارد. همچنین سقف سالن کوتاه است.
میتوان گفت داوری هم تا حدودی بهتر شده است.
آنچه باید بهتر شود
بدون شک زمین باید بهتر شود، در سالن عروسی نمیتوان بدمینتون بازی کرد. زمانبندی بازیها باید بهتر شود و تا این اندازه طول نکشد. گرچه شرایط برگزارکنندگان را درک میکنم و میدانم به خاطر اینکه برخی افراد در دو رشتهی ورزشی شرکت میکنند زمانبندی بازیها به هم میخورد.
دوبل آقایان به عنوان ردهای رقابتی، نه نمادین
اگر بخواهند در دورههای آینده ردهی دوبل آقایان را نه به صورت نمادین، بلکه به شیوهی جدی و رقابتی برگزار کنند باید قانونی وضع شود تا تیمها خیلی قوی و خیلی ضعیف نشوند.
سطح بازیهای جام جانباختگان
از دید من در ردهی بزرگسالان اصلا سطح بازیها مهم نیست. جانباختگان جام المپیادی است و نمیتوان زیاد روی یک رشته تمرکز کرد و انتظار داشت بازیها خیلی سطح بالا انجام شوند.
وضعیت بدمینتون امسال
امسال در رده نونهالان شمار بازیکنان خیلی زیاد بود. بازیکنانی که در سطح خیلی خوبی هم بازی میکردند.
همچنین در ردهی بانوان هم سطح بازیها امسال خوب بود. رومینا زرهپوش واقعا رشد کرده و حتا در حد تیم ملی است.
جام بدمینتون شیراز و جام جانباختگان
اصلا قابل مقایسه نیستند، جام بدمینتون شیراز یک جام تخصصی است، در حالیکه جام جانباختگان یک جام المپیادگونه است.
وضعیت بدمینتون زرتشتیان
در دورهی ما یا پشتیبانی نبود یا خود ما زیاد پیگیر نبودیم، البته که خود انسان باید پیگیر موفقیتهایش باشد، به هر روی نتوانستیم به ردههای بالای ملی در بدمینتون برسیم. برای رسیدن به تیم ملی هم باید از ردههای سنی پایه وارد تیم ملی شد و برای یک بازیکن بزرگسال، هر اندازه هم خوب باشد، رسیدن به تیم ملی دور از انتظار است.
البته ما اکنون در ردهی آقایان بازیکنانی مانند کوشا شهریاری، خشایار کاویانی (اگر مصدومیتهایش بگذارند)، کیارش شهریاری و فرزین رستمی که نفر نخست استان البرز در بدمینتون است را داریم که سطح بالایی دارند و در لیگ کشوری بازی میکنند.
ولی اکنون پارسا دهنوی و پیمان گشتاسبی در استان خودشان جزو ۱۰ تای نخست هستند و جا دارد در تیم ملی نونهالان باشند. همچنین رومینا زرهپوش در ردهی بانوان پیشرفت چشمگیری داشته است و جایش در تیم ملی است.
افتخارات
به همراه فرشاد خدادادی سال ۸۴ در پیکارهای دوبل کشوری سوم و با تیم استان فارس قهرمان شدیم. از همانجا به اردوی تیم ملی راه یافتیم. من دو بار و فرشاد چهار بار به اردوی تیم ملی نوجوانان و جوانان دعوت شدیم.
البته خیلی مقامهای کشوری هم در بدمینتون دارم که یادم نیست و از آن میان قهرمانی کشوری با تیم استان فارس را یادم است.
پشتیبانی از بدمینتون زرتشتیان
میتوانیم با تشکیل یک تیم در لیگ بدمینتون شرکت کنیم تا از بدمینتونبازان زرتشتی پشتیبانی شود. البته مشکلی که هست بازیکنان زرتشتی در شهرهای گوناگون هستند و جمع کردن آنها دشوار است.
باشگاههای زرتشتی برای حمایت ورزشکاران رشتههای انفرادی را هم زیر پوشش قرار دهند؟
این ایده برای ورزشکاران آماتور و آغاز کار میتواند خوب باشد، ولی برای ورزشکاران حرفهای ایدهی خوبی نیست. زیرا آنها باید از امکانات بیرون از جامعه استفاده کنند و با بازیکنان حرفهای مسابقه بدهند تا بتوانند پیشرفت کنند.
تاثیر جام جانباختگان و جام شیراز بر هم
آمار دارد نشان میدهد که امسال ۱۱۰ شرکتکنندهی بدمینتون در جام جانباختگان داشتهایم که این تاثیر جام بدمینتون شیراز است. البته هر دو جام بر هم تاثیر دارند و جام جانباختگان هم کمک میکند تا بدمینتونبازان مستعد گزینش شوند.
والیبال و بدمینتون، رشتههای اصلی شیراز
امسال در رشتهی والیبال هم شرکت کردیم و البته حذف شدیم. امسال نخستین بار بود که در والیبال شرکت کردیم و مقام نیاوردیم.
بیانگیزگی، مشکل اصلی جامهای زرتشتی
برگزارکنندگان جامهای زرتشتی انگیزهای برای ورزشکاران به وجود نمیآورند. حتا جام وهمن هم دارد به سمتی میرود که دیگر تیمها برای شرکت در آن تمرین نمیکنند.
یک پاسخ
با همه این اوصاف، شیراز پیشکسوتانی دارد که از پیکره بدمینتون هستند و از سال ها قبل حامی رده های سنی پایه بوده اند و همچنان هم هستند. یکی از دلایل مهم نامی بودن شیراز در این رشته هم همینست. این همان چیزی است که نیاز امروز ماست تا هم پیشرفت باشد و هم انگیزه.