امرداد پستی را هفته‌ای یکبار با عنوان «بنویس و به اشتراک بگذار» برای خوانندگان به نمایش می‌گذارد که در آن احساس خود را درباره‌ی عکسی که منتشر شده بنویسند.از میان جمله‌های نوشته شده یک جمله برگزیده می‌شود که در پست بعدی اعلام می‌شود.
در «بنویس و به اشتراک بگذار»(22) که عکسی از گهنبار خوانی بود جمله‌ی«باران که شدی مپرس این خانه کیست، سقف حرم و مسجد و می خانه یکی ست، باران تو که از پیش خدا می آیی توضیح بده عاقل و فرزانه یکی ست، بر در گه تو هر چه بیفتد به خاک شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکی ست»برگزیده شد.
احساس خود را درباره‌ی این فرتور(:عکس) را در یک یا چند جمله کوتاه بنویسید. بهترین جمله برگزیده و به اشتراک گذاشته می‌شود.
1362
5 پاسخ
با بهترین درودها " فردوسی همراه با اشوزرتشت و کورش کبیر تا ابد در ایران اهورایی ، جاویدان هستند ."
جایگاه وسرشناسی‌که
فردوسی در‌جمهوری‌اسلامی
ایران‌دارد،بسیار‌بیشتر‌از
زمانی است خودش زنده بود.گاهی‌می‌اندیشم‌در
دوره زندگی یا‌حتی‌‌صدسال‌پس‌ازمرگش
چند‌نفر‌سواد‌داشتند؟
چند‌نسخه‌از‌ش‌در‌ایران‌بود؟
وبا‌توجه‌به‌نبود‌صنعت‌چاپ
شعراچقدر‌تاثیر‌بر‌مردم
عادی‌ایرانی،می‌توانستند
داشته‌باشند؟
شاید۱۰۰۰سال‌دیگر‌من‌هم
یا‌شما‌سرشناس‌وافتخار
آفرین بشویم‌اما‌ایا‌امروز
چه‌از‌دستم‌بر آمده که
تاثیری‌بر‌ایران‌امروز‌داشته
باشد؟از‌انجا‌که‌اندیشه‌‌میخواست
می‌اندیشم‌اما‌این‌اندیشه
است که به‌غم‌میکشاندم
چند‌نف
سیاهی لشگر نیاید به کار ,,, یکی مرد جنگی به از صدهزار
شاهنامه فردوسی
زنده ماندن واژگان پارسی
سرافرازی ایران زیر پرچم.
جانم فدای ایران
گوی با خصم بد اندیش که این پرچم ما سالها همسر خورشید فلک پیما بود
نقش بیداد و خیانت همه شد نقش بر آب نقش ما بود که جاوید و جهان آرا بود