نماوای شادروز بادایزد و تیرماه با نیایش رام‌یشت

باد ایزد و تیرماه فرارسید. 19 تیرماه به یاد آرش بر بلندی‌ها می‌رویم. آرش با تمامی جانش، مرزهای ایرانش را گسترد و جاودانه شد. برپایه‌ی آیین نیاکانی، باید تیر آرزوهایمان را همچون آرش به دستان باد بسپاریم. دستبند تیروباد که جشن تیرگان بر دستان خود بستیم، نمادی از آرزوهای رنگارنگ برای هر ایرانی است.

بر فراز بلندی می‌ایستیم و از ایزد باد می‌خواهیم که تیر خواسته‌هایمان را یاری کند تا به هدف آرزوهایمان بنشیند، آن‌چنان که ایزد باد واپسین تیر از کمان رها شده‌ی آرش شیواتیر را یاری رساند. تا گستره‌ و مرز ایران‌زمین آشکار شود. با آرزوی آزادی و رهایی ایرانمان از دشواری‌ها، به باد می‌سپاریم و هم‌آوا با هم، مانند گذشتگانمان می‌خوانیم:

تیر برو باد بیا / اندوه برو شادی بیا
رنج برو روزی بیا / خوشه‌ی مُرواری بیا

دستبند تیروباد از هفت نخ رنگی رنگ‌های رنگین‌کمان، نماد بارش باران و کمان آرش، به‌هم تابیده می‌شود. زرتشتیان این دستبند را در روز جشن تیرگان برپایه‌ی گاهشمار اوستایی، روز تیر از ماه تیر، برابر با ۱۰ تیرماه در سالنمای رسمی کشور به یاد جانفشانی آرش کمانگیر به دست خود می‌بندند و آرزو می‌کنند. تا روز باد ایزد به دست دارند. پس از 10 روز دستبند تیروباد را با نیایش و زمزمه‌ی اوستا از یک جای بلند به باد یا آب می‌سپارند تا آرزوی نیکشان برآورده شود. در روزی که تیر آرش به هدف می‌خورد و آن‌گونه که او تیر آزادی ایران را به دستان ایزد باد سپرد. همانند آرش باید در راه آرزوهایمان از جان مایه بگذاریم. ما از خودگذشتگی در راه رسیدن به آرزوهایمان را، از آرش می‌آموزیم. با دلی پُرامید، آرزوهایمان را به پرواز درمی‌آوریم. مبادا ناامیدی بر ما چیره شود.

ایزد تیر و پیوند این جشن با او، باران و باران‌خواهی می‌تواند یکی از مهم‌ترین بنیان‌های این جشن و سبب پیدایش جشن تیرگان نیز باشد. شور و شادی ایرانیان در این جشن ملی ایرانی… شور و شادی است که همه‌ی آیین‌هایش تیرگانی، از جنس باران، از جنس فداکاری آرش است. تیرگان مانند بسیاری از آیین‌های دیگر در فرهنگ ایرانی با رویدادی سرنوشت‌ساز از تاریخ زندگی ایرانیان باستان پیوند یافته است.

شادمان زیستن در فرهنگ و آیین ایران باستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است. جشن و شادمانی، نمود شکوه زندگی است. سالنمای راستی، نخستین ناشر سالنمای زرتشتیان ایران، در شادروز باد ایزد و تیرماه سال 3759 نماوای «نیایش رام یشت» را با آوای گرم و دلنشین موبد مهربان فیروزگری به ایرانیان و جهانیان پیشکش می‌کند. با سرودن نیایش رام یشت دستبندهای تیروباد را با آرزوهای نیک شادمانی و تندرستی به ایزد «وایو» باد می‌سپاریم. بی‌گمان ما هم باید آرزوهایمان آرش‌وار برای ایران باشد. آرزوی ماندگاری ایران‌زمین، آرزوی سرافرازی ایران، آرزوی سرسبزی و آبادانی ایران، آرزوی افزونی داشته‌های نیک، آرزوی گسترش راستی و همه‌ی آرزوهای نیک برای همه‌ی انسان‌ها. اینک نوبت توست تا تیرت را با جان پرواز دهی!