نیایش به دادار هرمزد پاك
جهاندار داننده‌ی دادگر
به درگاه پاكش نماز آوریم
به آتشكده، گه سپیده‌دمان
به نزدیك فرخنده آتش به پای
كه بخشد به ما رادی و بخردی
كه آن خانه‌ی مهر باشد درست
كجا دیده بُد پیر روشن ضمیر
فره‌مند آن موبد موبدان
زبان برگشاده به نیكو سخن
سخن‌های آموزگاران به جان
به گوش آن سخن‌ها همی بشنوید
پس آنگاه، آن را به كار آورید
به فَروردگان و به اردیبهشت
به تیر و امردادگانِ گُزین
به آبانگان و به آذر سپهر
به اسفندگان بر نیایش كنیم
همه جشن‌ها را به جای آوریم
سده، جشن آتش، ز هوشنگ‌شاه
زبانه كشد آتش سرخ‌روی
فروزنده آتش، خروشنده چنگ
بزرگی امشاسپندانِ پاك
كه آن آتش از فره ایزدی است
نشان دارد از كردگار سپهر
در این مجلسِ جشنِ فرخ سروش
به گرد چنین آتش تیز پَر
همازور باشیم و روشن‌روان
اهورای ایران‌زمین یار باد
