چهار جشن ایرانیِ «چلهنشینی و شب یلدا»، «چهارشنبهسوری»، «مهرگان» و «سده»، به همراه «موسیقی نواحی ایران» به عنوان میراث زنده ناملموس جاده ابریشم ثبت شدند.
به گزارش ایسنا، روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو ـ ایران، سهشنبه ۳۰ آذرماه همزمان با مناسبت جشن یلدا، اعلام کرد: ثبت این آثار در نخستین نشست جهانی میراث زنده ناملموس جاده ابریشم که به میزبانی مرکز بینالمللی اطلاعات و شبکهی میراث فرهنگی ناملموس در آسیا و اقیانوسیه (از موسسات درجه ۲ تحت نظارت یونسکو ICHCAP-UNESCO) در کره جنوبی و موسسه بینالمللی مطالعات آسیای مرکزی (IICAS) ایکاس در سمرقند، برگزار شد، صورت گرفته است.
این نشست بر اساس مصوبهی سومین نشست کمیته آمادهسازی شبکه میراث زنده جاده ابریشم، با حضور نمایندگانی از کشورهای گسترهی جاده ابریشم، بهویژه ایران، کره جنوبی، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکیه، جمهوری آذربایجان و همچنین متخصصان و پژوهشگران میراث ناملموس از دانشگاههای کشورهای حوزهی آسیا و اقیانوسیه در ۶ و ۷ آبانماه ۱۴۰۰ با ارائهی سخنرانیهای علمی و بررسی میراث ناملموس جادۀ ابریشم و پیرو آن، دومین نشست با عنوان بررسی و تصویب جشنها در تاریخ ۱۹ آذرماه ۱۴۰۰ برگزار شد.
در نشست نخست، پژوهشگران حوزهی میراث ناملموس از جمله دکتر الیزابت بلک ـ استاد دانشگاه شهید بهشتی ـ و دکتر هوو سی لی ـ استاد دانشگاه هانیانگ کره جنوبی ـ، به بیان اهمیت جشنها به عنوان بخشی از مهمترین میراث زندهی کشورها در جادهی ابریشم بر اساس کنوانسیون میراث ناملموس یونسکو (کنوانسیون ۲۰۰۳) پرداختند و هرکدام از نمایندگان کشورها نیز با ارائه کلیاتی از قابلیتهای فرهنگی، اجتماعی و جایگاه جشنها، تصویب کردند که جشنهای زنده در جادهی ابریشم برای بررسی و تصویب در برنامۀ سال ۲۰۲۱ ارائه شوند و در سالهای بعد، دیگر مولفههای فرهنگی و میراث ناملموس بررسی و معرفی شوند.
دکتر حسن باستانیراد، نمایندهی کمیسیون ملی یونسکو و رابط ملی در برنامهی جاده ابریشم یونسکو و رییس مرکز پژوهشی جاده ابریشم دانشگاه شهید بهشتی، در این دو نشست، جشنهای ایرانی و موسیقی نواحی ایران را برای معرفی و تصویب در نخستین نشست جهانی میراث زندۀ ناملموس جادهی ابریشم ارائه کرد.
باستانیراد در سخنرانی نشست نخست (۶ آبانماه ۱۴۰۰)، جایگاه و کارکرد گاهشمار (تقویم) خورشیدی ایرانی را بهعنوان دقیقترین و یکی از کهنترین گاهشمارها در جهان معرفی کرد که همچنان زنده و تقویم ملی، آیینی، رسمی و اداری ایران و برخی از کشورها مانند افغانستان و همچنین تقویم فرهنگی بسیاری از کشورهایی است که جشنهای ایرانی مانند نوروز، چهارشنبهسوری، یلدا و… را برگزار میکنند.
او بیان کرد: بیآنکه بسیاری از کشورها و فرهنگها از گاهشمار ایرانی به عنوان تقویم رسمی و ملی استفاده کنند، اما شماری از جشنهای ملی، عمومی و مهم آنها، جشن ایرانی و بر اساس گاهشمار ایرانی است، از آن میان ۱۲ کشور عضو رسمی باشگاه نوروز و حتی کشورهایی، مانند مغولستان که جشن نوروز در میان شماری از اقوام آنها برگزار میشود. این کشورها جشن نوروز و دیگر جشنهای ایرانی را بر اساس تقویم ایرانی پاس میدارند، اما تقویم رسمی آنها تقویم خورشیدی ایران نیست و ممکن است از گاهشمار میلادی/گریگوری در نظام اداری خود استفاده کنند، در حالی که برآمده از تاریخ و فرهنگ آنها نیست، اما گاهشمار ایرانی با فرهنگ این کشورها پیوند عمیقتری دارد.
باستانیراد اضافه کرد: زمانی که از جشنها به عنوان میراث زنده جادهی ابریشم صحبت میکنیم، شایسته است که بپذیریم جشنهای ایرانی که منظم و به صورت فصلی و ماهانه برگزار میشدهاند و هنوز هم در ایران و کشورهای بسیاری از قارههای گوناگون برگزار میشوند، به صفاتی مانند کهن، متنوع، جهانگیر و زنده شناخته میشوند و یکی از رازهای ماندگاری این جشنها افزونبر آنکه برآمده از تأثیرگذاری ژرف فرهنگی، پیوند جشنها با طبیعت، فرهنگ، هنر، صلح، دوستی و تنوع اجتماعی و فرهنگی است، ریشه در آن دارد که در دقیقترین گاهشمار جهان (گاهشمار خورشیدی ایرانی) معنا و مفهوم مییابند و از همینرو ایران از کمشمار کشورهایی است که تقویم رسمی و ملی آن هنوز زنده است. از اینرو کشورهای گوناگون مانند کشورهای عضو باشگاه نوروز، جشن برخاسته میراث مشترک خود با فرهنگ، تاریخ و میراث ایرانی را متناسب با گاهشمار ملی، تاریخی و رسمی ایران برگزار میکنند، بیآنکه گاهشمار خورشیدی ایرانی، تقویم رسمی آنها باشد.
مدیر علمی مجموعهی «از ایران چه میدانم» و ویراستار کتابهایی چون «شب یلدا»، «تاریخ نجوم در ایران»، و «جاده ابریشم»، دقت علمی در تقویم خورشیدی ایرانی و کوششهای چندهزارساله برای محاسبه و تصحیح آن، از جمله در زمان حکیم خیام نیشابوری را در پیوند با زمان دقیق برای برگزاری همین جشنها و از جمله نوروز (آغاز بهار و سال نو در گاهشمار ایرانی)، یلدا (بلندترین شب در گاهشمار ایرانی و جغرافیای ایران) و دیگر جشنهای ایرانی دانست و اظهار کرد: ایرانیان گاه به طور منظم در هر ماه چندین جشن را به مناسبتهای گوناگون برگزار میکردهاند و هنوز شماری از این جشنها توسط همهی ایرانیان و ملتها و فرهنگهای گوناگون که ریشه مشترک با فرهنگ ایرانی دارند، برگزار میشوند. مهم آنکه در ایران و دیگر کشورهای پیرامونی آن در آسیا و اروپا و یا هر نقطهای از جهان، مردم با هر اختلاف ساعتی که با زمان رسمی ایران باشند، بهطور دقیق بپایهی روز، ساعت، دقیقه و ثانیه آن در گاهشمار ایرانی و ساعت رسمی تهران، جشنهایی مانند چهارشنبهسوری، نوروز و یلدا را برگزار میکنند.
در این نشستها که تنها پنج جشن و یا رویداد در پیوند با جشنها قابلیت ارائه و تصویب داشت، ایران با معرفی جشنهای مهرگان، یلدا، سَده و چهارشنبهسوری، حضور یافت و چهار جشن ایرانی برای معرفی در مرکز میراث ناملموس کرهی جنوبی و ایکاس و ارائه به سازمان یونسکو در راستای معرفی جهانی آنها، مورد تایید و تصویب نمایندگان قرار گرفت.
همچنین جشنوارهی موسیقی نواحی ایران به عنوان تنها جشنوارهی موسیقی در این نشستها مورد تایید و تصویب نمایندگان قرار گرفت.
نکته مهم آنکه در معرفی جشنواره موسیقی نواحی ایران ـ که در ۱۴ سال گذشته به صورت منظم برگزار شده است ـ مجموعهای از دهها گونهی موسیقی اقوام گوناگون در ایران، مانند عاشیق آذربایجان، کردی، لری، بختیاری، زار، ترکمنی، بلوچی، قشقایی، خراسانی، و گیلکی، مازندرانی، و… ارائه شدهاست. پیوند موسیقی نواحی ایران با جشنها و تنوع موسیقی نواحی ایران، تنوع سازها، همچنین ایجاد تعاملات فرهنگی با کشورهای همسایه از طریق موسیقی نواحی، از مهمترین مولفههای ارائهشده از سوی ایران برای ثبت موسیقی نواحی در نشست مرکز جهانی میراث ناملموس سئول و مرکز مطالعات آسیای مرکزی ایکاس ـ سمرقند، بوده است.
از مهمترین رخدادهای این نشستها آن بود که به پیشنهاد ایکاس قرار شد افزونبر پروندههای ملی هر کشور، یک پرونده مشترک با نام «نوروز» نیز که پیشتر در میراث ناملموس یونسکو به ثبت جهانی رسیده است، توسط ایران به عنوان میزبان باشگاه و دبیرخانهی جهانی نوروز تکمیل شود و افزونبر جشنهایی که هر کشور ارائه کرده است، نوروز تنها جشنی است که از حوزهی آسیا و اقیانوسیه شایستگی جشن فراگیر و جهانشمول را داشته است.
در همین نشست مغولستان پیشنهاد کرد که خواهان پیوستن به باشگاه نوروز است، زیرا یکی از اقوام قزاقتبار در مغولستان این جشن را با همهی مولفههای آن برگزار میکند.
آیین باستانی «نوروز» هشتم مهرماه ۱۳۸۸ با عضویت هفت کشور از جمله ایران، آذربایجان، هند، قرقیزستان، پاکستان، ترکیه و ازبکستان با عنوان یک پرونده مشترک در فهرست میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسید. در سال ۱۳۹۵ به دلیل درخواست عضویت افغانستان، عراق، قزاقستان، تاجیکستان و ترکمنستان در این پرونده، جشن باستانی نوروز به عنوان جشن مشترک همه این کشورها ثبت شد.
ایران همچنین پروندههای جشن یلدا و مهرگان را برای ثبت در فهرست میراث ناملموس یونسکو آماده و ارائه کرده است، اما هنوز این پروندهها ثبت جهانی نشدهاند. جشن سده نیز در سال ۱۳۹۸ در فهرست میراث ناملموس ملی کشور ثبت شده است.
2 پاسخ
نوروز بزرگترین عید ایرانیان و زادروز زرتشت ؟؟؟؟
نامَلموس = نالَمسیده ، نابَساویده ، ناساویده
ثَبت = آگاشت ، دَرگاشت
فِهرِست = پِیرِست ، رَست ، ریست ( دَر : راست وُ ریست )
جاده = گاده
میراث = میراک ، میرماند ، مُردماند ، مُرده ریخ ، مُردِریخ ( ریخ اَز ریختن ، هَم چِنین ریز بُنِ کُنونِ ریختَن هَمریشه با let اِنگلیسی وَ lassen آلمانی به مینه یِ گُزاشتَن [ گُذاشتَن ] )
رَوابِطِ عُمومی کُمیسیونِ مِلیِ = رَپتارِ آمگانیِ هَمگُسیلادِ مِلی ( مِل دَر مِلی وَ مِلَت پارسی اَند وَ سورِشی دیگَر اَز مَر دَر مَردُم : مَر – دُم ( تُخم هایِ بِسیار) وَ مور دَر مورچه ( ریزِگانِ فَراوان ) وَ هَم ریشه با more اِنگلیسی وَ mehr آلمانی)