نشست «زبان فارسی، آیینه ایران» با محوریت اهمیت میانقومی بودنِ زبان فارسی چهارشنبه ۲۷ بهمنماه، برگزار میشود.
به گزارش ایسنا، در پیِ حواشیِ ایجادشده دربارهی «زبان فارسی»، نشست «زبان فارسی، آیینه ایران» به کوشش «پژوهشکدهی مردمشناسی» و «پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات» به دبیری مصطفی اسدزاده چهارشنبه ۲۷ بهمنماه ۱۴۰۰ خورشیدی، از ساعت ۱۱ تا ۱۳ برگزار خواهد شد.
در نشست «زبان فارسی، آیینه ایران»، نگار داوری اردکانی، فاطمه عظیمیفرد و علیرضا حسنزاده سخنرانی خواهند کرد.
در همین راستا، علیرضا حسنزاده، فرنشین (:رییس) پژوهشکده مردمشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی در صفحهی شخصیاش نوشت: «فارسی زبان همه اقوام ایرانیست. اخیرا یکی از خبرگزاریهای خارجی و بیگانه درصدد ایجاد تضاد میان زبان فارسی و زبانهای اقوام ایرانی بر آمدهاست و با یک فراخوان خواسته تا خاطراتی را که یاد قند فارسی را تلخ میکند برای آن ارسال دارند. اما باید گفت که زبان فارسی زبانی نژادی نیست، بلکه زبانی میانقومیست که همه اقوام ایرانی از کُرد و بلوچ و تُرک و تالش و گیلک و مازنی و لر و ترکمن و عرب و بختیاری و غیره در بالندگی و بلوغ آن نقشی غیرقابلانکار داشتهاند. نقشه پراکندگی قومی ادبیات فارسی با شاعرانی چون شهریار و صائب تبریزی و مولانا و نظامی گنجوی و حزین لاهیجی و سایه و باباطاهر همدانی و غیره شاهد این ادعاست. «زبان فارسی» آیینه فرهنگ اقوام ایرانی و وحدت و همبستگی انکارناپذیر آنان است، زبانی که در شعر شاعران بزرگی چون حافظ و مولانا به برابری همه انسانها فراتر از رنگ و نژاد تأکید دارد. زبانی که شاعرانی چون «گوته» اولینبار ایده گفتوگوی شرق و غرب را از آن الهام گرفتهاند».
یک پاسخ
برای زُدایش همسانی نام زبان فارسی و اُستان فارس پیشنهاد می شود ، یکی از نامهای کهن به نام ” بَنشان یا بَنِستان ” بر روی این اُستان نهاده شود که برخی گُمان نکنند که زبان فارسی نام اُستان یا غوم ( قوم ) ویژه ای است.
بَنشان : بَن – شان
بَن: دانه ی خوراکی ، بَنژه ، بَنژَک ( غله )
– شان / شَن : پسوند مَگان ، مانند : کرمانشان ، گُلشَن
بَنشان : جای کِشت بَن ( غله )
همان گونه که خوزستان :
خوز = نیشکر
– اِستان = پسوند مَگان ( مکان )
خوزستان : جای کِشتِ خوز