پل تاریخی دزفول یادمان پیروزی شاپور ساسانی بر والرین به شوند فرسودگی و فرسایش در گذر زمان در آستانه‌ی ویرانی و پیوستن به خاطره‌هاست.
یک دوستدار میراث فرهنگی با اشاره به این‌که در گذر زمان به شوند باززنده‌سازی (:مرمت) نادرست، پُل تاریخی شهرستان دزفول در آستانه‌ی ویرانی است، گفت: پل کهن دزفول به‌اندازه‌ای وضعیت نابسامانی دارد که هر لحظه بیم فروریختن بخش‌هایی از آن وجود دارد.
به گزارش ایسنا، روح‌اله بهشتی‌فرد با پافشاری بر این‌که پل کهن دزفول به‌شدت نیازمند مرمت و باززنده‌سازی بی‌درنگ است، هشدار داد: اگر چنین کاری انجام نگیرد، دور نیست که در آینده با یک رویداد ناگوار این پل تاریخی به خاطره‌ها بپیوندد. او با اشاره به این‌که پل کهن دزفول از سازه‌های نمونه‌ای بافت تاریخی دزفول است، یادآوری کرد: بیشترین باززنده‌سازی انجام شده و نگاهبانی (:حفاظت) از این اثر تا به امروز با همراهی مردمی و نیکوکاران این شهرستان انجام گرفته است. وی گفت: همراهی (:مشارکت) باید جهت‌دار باشد و سازمان میراث فرهنگی با ویژه‌کردن (:تخصیص) بودجه‌ی‌ُ ملی بایسته است که با نگرش ویژه‌ای ورود کند، چراکه آثار تاریخی این شهر تکرارشدنی نیستند و باید نگهداری شوند.
بهشتی‌فرد با اشاره به این‌که بخش‌های داخلی این پُل با لاشه سنگ و ملات گچ ساخته شده است، گفت: این پُل به شوند فرسودگی و فرسایشی که در اثر دگرگونی آب‌وهوا و شرایط جوی با گذشت زمان ایجاد شده و نبود توجه و باززنده‌سازی پیوسته به‌شوند کمبود اعتبار اداره میراث فرهنگی، در وضعیت اضطراری به سر می‌بَرد. این دوستدار میراث فرهنگی با یادآوری این سخن که باززنده‌سازیی در پل کهن دزفول انجام نمی‌گیرد، گفت: در گذشته نیز ویژه‌کردن اعتبار و باززنده‌سازی این پل قطره‌چکانی بوده است و انجام‌نشدن مرمت، پایداری این پل را کوتاه کرده و شاید فاجعه‌ای تاریخی را پیش رو داشته باشد.
آگاهی‌هایی کوتاه درباره‌ی پُل تاریخی دزفول
پل تاریخی دزفول، به نام کهنترین پل استوار جهان که هنوز استواری خود را نگه داشته است، یکی از راه‌های پیوندی (:ارتباطی) شهر جندی‌شاپور و سرزمین میان‌رودان (بین‌النهرین) بوده که به دستور شاپور یکم ساسانی و پس از پیروزی ایران بر والرین و با به‌کارگیری اسرای رومی ساخته شده است. از این رو، به «پل رومی» نیز نام‌بردار است. همان‌گونه که گفته شد این پل در زمان شاپور یکم ساسانی (۲۶۳میلادی) در بافت کهن دزفول که بافتی تاریخی و آجری است، در کنار رودخانه‌ی دز شکل گرفته است و از انگشت‌شمار پل‌های جهان است که با گذشت بیش از ۱۷ سده هم‌چنان پابرجاست و به کهنترین پل استوار جهان که هنوز استواری خود را نگه‌داشته است نیز در جهان شناخته می‌شود. پل کهن دزفول دارای ۱۴ دهانه است که آب رودخانه از میان آن‌ها گذر می‌کند. برای ساخت پل از سنگ ساروج و آهک بهره بُرده شده و بخش‌های زیرین پل که پایه‌ی پل است از جنس سنگ است که ساخت آن به دوره‌ی ساسانی بازمی‌گردد. اما بخش‌های بالایی پل آجری است که در سال‌های دیگر به شوند بازسازی و باززنده‌سازی به سازه افزوده شده است. امکان گذر ماشین و دیگر وسایل نقلیه بر روی پل کهن دزفول تا سال ۱۳۸۹ خورشیدی شدنی (:ممکن) بود اما پس از آن و به علت ویرانی‌ها و آسیب‌های جدی که بر پل وارد می‌شد، گذر هر گونه وسیله نقلیه بر روی پل ناشدنی (:ممنوع) شد و از آن زمان تاکنون این پل تنها گذرگاهی برای رهگذران پیاده است.
پل کهن دزفول در سال ۱۳۱۰ خورشیدی با شماره‌ی ۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
