در کاوش نجات‌بخشی محوطه‌ی شماره‌ی 5 حوضه‌ی آبگیر سد مَراشِ شهرستان ماهنشان استان زنجان، بقایای گورسپاری (:تدفین) چهار انسان روی یک کف گچی به دست آمد. بر پایه‌ی یافته‌هایی همچون بقایای چوب، میخ و بست‌های فلزی فرسوده به گمان می‌رسد این گورسپاری‌ها درون صندوقی چوبی قرار داشته‌اند.
به گزارش امرداد و به‌گفته‌ی روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری، شقایق هورشید سرپرست هیات باستان‌شناسی کاوش‌های نجات‌بخشی سد مَراش با اعلام این خبر با اشاره به اینکه در زمستان سال 1393 و پس از موافقت‌های نخستین میان پژوهشگاه و شرکت سهامی آب منطقه‌ای استان زنجان، حوضه‌ی آبگیر سد مَراش به سرپرستی لاله عبدی‌کیا و با آرمان نجات‌بخشی مورد بررسی و شناسایی باستان‌شناختی قرار گرفت یادآوری کرد: در مجموع 16 محوطه از دوره‌های پارینه‌سنگی میانی، مس و سنگ، هزاره‌ی یکم پیش از میلاد اشکانی، ساسانی تا اوایل اسلام و سده‌های میانی و متاخر اسلامی در این محدوده‌ی شناسایی شده است.
وی گفت: پیرو توافقات پیشین و تفاهم‌نامه‌ی بسته‌شده (:منعقده)، نخستین کاوش نجات‌بخشی در این حوضه پس از گذشت 5 سال از بررسی یادشده در زمستان 1398در محوطه‌ی شماره‌ی 6 به سرپرستی نگارنده انجام شد که در نتیجه‌ی آن بقایای استقراری فصلی مربوط به دوره‌ی اشکانی کاوش و مستندنگاری شد.
هورشید افزود: در ادامه‌ی این پژوهش‌های میدانی این‌بار پس از گذشت چهار سال دوباره در ماه‌های آذر و دی، کاوش نجات‌بخشی محوطه‌ی شماره‌ی 5 در دستور کار تیم باستان‌شناس به سرپرستی نگارنده قرار گرفت که پس از ارزیابی‌های نخستین و میزان پراکنش سفال‌های سطحی، محل ایجاد اولین گمانه در جنوب شرق محوطه مشخص شد که با برداشت خاک‌های سطحی بقایای دیواری آجری نمایان و سپس با ادامه‌ی کاوش و پیگردی دیوار سرانجام یک بنای هشت ضلعی آشکار شد.
سرپرست هیات باستان‌شناسی یادآور شد: در ادامه و برای تشخیص کاربری بنا، کاوش در مرکز آن ادامه یافت که در نتیجه در ژرفای 130 سانتی‌متری نسبت به کف بنا، بقایای اسکلتی چهار تدفین انسانی روی یک کف گچی آشکار شد که با توجه به بقایای چوب، میخ و بست‌های فلزی فرسوده به نظر می‌رسد این گورسپاری‌ها درون صندوقی چوبی قرار داشته‌اند. بخشی از گورستانی بزرگ با گورهای ساخته‌شده از سنگ و ملات گچ در کارگاه دیگری نمایان شد.
این باستان‌شناس ِادآور شد: در بخش شمالی محوطه، پس از بررسی‌های آرکئوژئوفیزیک که توسط دکتر کوروش محمدخانی انجام شد، بقایای دو زباله‌دانی بزرگ مربوط به کوره‌ی سفال‌پزی شناسایی و کاوش شد که در نتیجه‌ی آن بیش از 16 هزار قطعه سفال که بیش‌تر دارای لعاب سوخته، ذوب‌شده و در کل دگرشکل شده بودند، مستندنگاری شد.
او در پایان گفت: در کل با توجه به مجموعه سفال‌ها، کاشی‌ها و آجرهای لعابدارِ به‌دست‌آمده از این کاوش باستان‌شناسی، به نظر می‌رسد بنای هشت ضلعی (آرامگاه)، گورستان پیرامون آن و دو زباله‌دانیِ مربوط به کوره‌ی سفال‌پزی، برجای‌مانده از سده‌های 9-7 مهی (:هجری قمری) و به گمان بیش‌تر بازمانده‌ی دوره‌ی ایلخانی باشند.
یک پاسخ
از اینکه تلاش داربد درنوشته های خود از نوشتار پارسی استفاده کنید خیلی سپاسگزاریم