در بخش نخست این نوشته پیشنهاد شد که «کنکاش یگانگی» که به‌طور سنتی توسط «نماینده وقت» از 57 سال پیش برگزار و هماهنگ می‌شده است دوباره به‌صورت حضوری بازگشایی و برگزار شود. در این بخش به «گردهمایی انجمن و نهادهای زرتشتی» پرداخته و بسیار کوتاه درباره آن گفت‌وگویی مطرح می‌شود.
واژه و ساختار «انجمن» در جامعه زرتشتی سابقه‌ای بسیار طولانی دارد. در دوره‌های مختلف انواع انجمنها در جامعه زرتشتی به فعالیت پرداخته‌اند. خوشبختانه امروزه تنوع و گوناگونی «انجمن ها»(1) نه‌تنها در ایران بلکه در بین پارسیان هند و کشورهای دیگر بسیار قابل توجه است. انجمن‌های گوناگون و ساختار امروزی آنها، از نظر نویسنده این یادداشت یکی از نقاط قوت جامعه زرتشتی است. به این دلیل که در هر محله و یا شهر یا گروه زرتشتی، وجود یک انجمن محلی باعث می‌شود که آن انجمن از افراد همان محل باشد و به نیازها و خواسته‌های محلی آنها بپردازد. از سوی دیگر ساختار «هیات مدیره» انجمن، همکاری و کار گروهی را بسیار تقویت می‌کند و از آن مهمتر، افراد محلی هم خود را عضوی از آن انجمن می‌دانند (موضوعی که البته درباره انجمن‌های ایران کمی نیاز به کار بیشتر دارد).
البته گاهی برخی انجمنها گستردگی بسیار بیشتری دارند که طبیعتا وظایف و مسوولیت‌های آنها را بسیار بیشتر می‌کند برای نمونه انجمن زرتشتیان تهران به دلیل ویژگی‌هایش نه‌تنها در تهران بلکه به‌طور گسترده‌تری به‌خصوص در یزد هم مسوولیت‌هایی دارد که نمونه بارز آن «پرورشگاه مارکار» و … است. از این مهمتر، امروزه بسیاری از مسایل دیگر محلی نیستند. به همین دلیل باید درمورد بسیاری از مسایل تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی‌های کلان انجام شود و نیاز به همکاری انجمن‌های محلی با انجمن‌های دیگر دارد. شاید برای همین است که در طول دوره‌های مختلف تلاش‌هایی برای ایجاد «انجمن مرکزی» یا «هماهنگی بین انجمنها» نیز دیده می‌شود. این دو اصطلاح «انجمن مرکزی» یا «هماهنگی بین انجمنها» و روش هرکدام پیچیدگی‌ها و ویژگی‌های خود را دارند، اما به‌طور بسیار خلاصه نویسنده این یادداشت طرفدار اصطلاح دوم یعنی «وجود و گوناگونی انجمن‌های محلی ولی هماهنگی بین آنها» است.
یکی از نمونه‌های این نوع هماهنگی بین «انجمن‌های زرتشتی» از دوره نمایندگی روان‌شاد کورش نیکنام بنیاد گذاشته شد که به احتمال زیاد ایده آن حاصل تجربه ایشان در همکاری با روان‌شاد خداداد خنجری و گروهی بود که در دهه 60 خورشیدی تلاش کردند که هماهنگی بین افراد و انجمنها در محله‌های مختلف یزد به وجود بیاورند.
براساس گزارش بسیار مختصری که در دسترس است، نخستین نشست با عنوان «گردهمایی سراسری نمایندگان انجمنها، سازمان ها و نهادهای زرتشتی سراسر كشور» به پیشنهاد و هماهنگی ایشان در شهریور 1384 با همکاری انجمن زرتشتیان تهران برگزار شده است. در این نشست «به ضرورت تشکیل چنین نشست‌هایی اشاره کردند و گفتند با همدلی و هم‌اندیشی و همازوری، کارها ساده‌تر و بهتر انجام می‌شود». گزارش‌های بعدی از این «گردهمایی» نشان می‌دهد که تلاش شده است که گام‌هایی برای کارآمدی بهتر آن برداشته شود(2).
شاید دلیل دیگری که باعث شد که این «گردهمایی» برگزار شود این بود که باز هم براساس گزارش تارنمای آقای نیکنام «نخستین ردیف بودجه» برای جامعه زرتشتی (و دیگر اقلیت‌ها) در همین دوره اختصاص یافت و شاید چگونگی تخصیص این بودجه به انجمن‌های زرتشتی خود نیاز به هماهنگی داشت.
این نوشته ادامه دارد …
(1): در این نوشته برای کوتاه بودن برای «انجمنها، سازمان‌ها، نهادها» تنها از واژه «انجمن» استفاده شده است.
(2): برگرفته از تارنمای kniknam.com.
برای «بخش 1: کنکاش یگانگی» نگاه کنید به اینجا.
یک پاسخ
گردهمایی انجمن‌های زرتشتی البته مفید بود و تبادل نظر و انتقال تجربه ارزشمند بود. با تشکیل کارگروه ها، استقلال انجمنها گرفته شد و به نوعی انجمن مرکزی یا بالاترین مرجع تصمیم‌گیری شد. مسلما نماینده محترم مجلس نوآوری لازم را در مورد این نوع گردهمایی خواهد داشت.