آیین یادبود افلاتون سهرابی به کوشش «پاداش واستار» و «کوهنوردان زرتشتی ایران»، مجازی برگزار میشود.
کیقباد بهدین هماهنگکنندهی (پاداش واستار) در گفتوگو با خبرنگار امرداد از برگزاری آیین یادبود مجازی برای روانشاد افلاتون سهرابی خبر داد که 12 فروردینماه 1399 خورشیدی ساعت 21 از طریق لینک http://www.ekhatm.com/neshast/347 برگزار خواهد شد.
این آیین از سوی «پاداش واستار» و «کوهنوردان زرتشتی ایران» برنامهریزی شده است، بهدین در این باره گفت: «همهی علاقمندان میتوانند در این شرایط که امکان برگزاری آیین پرسه یا یادبود برای ایشان وجود ندارد، از تمامی شهرها و نقاط مختلف دنیا با مراجعه به لینک مورد نظر، در روز و ساعت اعلام شده در این آیین یادبود به گونهی مجازی شرکت کنند و پیام تسلیت، دل نوشته و هرگونه پیامی که دارند را با خانوادهی آن روانشاد و سایر باشندگان به اشتراک بگذارند«.
انسان موجودي است كه رسايي و جاودانگي را به عنوان نهايت زندگي خود در نظر دارد. واستار يعني آبادكننده؛ يعني همان كسي كه با نوگرداندن جهان به پيشرفت انسانها كمک ميكند و خود نيز به مقصود دست مييابد. اين جايزهی علمي به صورت سالانه به يك نفر از جوانان کمتر از 25 سال پیشکش میشود كه با بهكارگيري، گسترش، پيدايش يا آموزش دانش خود به بهبود زندگي دیگر انسانها، كمک كرده است، پیشکش ميشود.
شایسته است، پاداش واستار برای یکبار هم که شده به بزرگمردی 73 ساله پیشکش کرد، بزرگمردی که آبادکننده بود یعنی همان کسی که با نوگرداندن به پیشرفت انسانها کمک میکرد و خود نیز به مقصود دست یافت، مقصودی که همانا همبستگی ایرانیان، سربلندی هازمان زرتشتی بود و صد البته همازوری و همدلی زرتشتیان شیراز، گرچه برای پیشکش این پاداش به او دیگر دیر است…
یک پاسخ
برای پیشنهاد آقای پوردهی دیر نیست، پیشنهاد خوبی است، اگر در نخستین آیین پاداش واستار پیش رو، به صورت نمادین هم که شده در کنار نفر برگزیده، لوح یادبودی به همسرشان اهدا شود تا نام ایشان هم در ردیف برگزیدگان پاداش واستار از ابتدا تاکنون قرار گیرد و ماندگار گردد