دژ ایزدخواست متعلق به دوران ساسانیان را می‌توان یکی از برجسته‌ترین آثار آباده نام برد که با سبک معماری خود یکی از شگفت‌انگیزترین نمونه های چشمگیر شهرسازی و مهندسی زمان گذشته است.
در آغاز دشت وسیع آباده در آخرین نقطه غربی به فاصله حدود 70 کیلومتر از آباده به سوی اصفهان به شهر ایزدخواست می رسید. این شهر با قلعه تاریخی خود با قدمت حدود ۲۰۰۰ سال همچنین سد قوسی و کاروانسرا می‌تواند چند روز برای تماشا و گردشگری، هر مسافری را متوقف کند.
با کمترین هزینه امنیت قلعه و ساکنان داخل آن تأمین می‌شده است چون از سه سو با پرتگاهی کمابیش بر حالت عمود نسبت به کف زمین با بلندی‌های گوناگون از۶ تا ۱۵متر، حتی با کمک ادوات جنگی برای سربازان دشمن غیر قابل نفوذ بوده است.
تنها از یک سو به دژ دسترسی بوده که آن هم با کندن زمین حدود ۳۰ متر درازا و۴ متر پهنا با عمق ۴ متر به‌راستی نفوذ به درون دژ غیر ممکن بوده است.
در درون قلعه خانه‌ها حیاط نداشته‌اند و پشت بام طبقه اول، حیاط طبقه دوم بوده است و همه در یک همزیستی قوی در قلعه سکونت داشته‌اند و با بهره‌گیری از اضافی چوب سقف‌ها برای خانه‌های پیرامون حصار قلعه، بالکن ایجاد کرده‌اند. دیوارها در پایین به صورت سنگ چین هستند که مانع از پوسیدگی خشت ها می‌شده و در بالا از خشت خام استفاده شده است.
سردر دژ به علت نامعلومی تخریب شده و با همان مصالح بجای مانده از سردر قبلی مجددا به صورت فعلی بازسازی شده است و تنها در چوبی آن عوض شده است.
