والیبال رده آقایان؛ کسل‌کننده و دور از انتظار

در حالی که کمتر از یک هفته از پایان پیکارهای والیبال جام جانباختگان سپری شده است، بهتر است به پیکارهای این دوره نگاهی ویژه داشته باشیم.
در بخش نخست تحلیلی خود به پیکارهای رده‌ی آقایان می پردازیم، پیکارهای این رده با باشندگی 5 تیم اشتاد مریم‌آباد، پارسیان، کانون دانشجویان زرتشتی، اهنود و وچگون محله به صورت دوره‌ای برگزار شد. نگاهی آماری به عملکرد تیم‎ها و بازیکنان، نشان‌دهنده‌ی عملکردی ضعیف و دور از انتظار است. به گونه‌ای که در اکثر بازی‌ها، امتیازهای رد و بدل شده بیشتر حاصل اشتباهات بازیکنان بود تا قدرت و برنامه‌ی مناسب تیم حمله‌کننده و این موضوع در دفاع‌های روی تور نمود بیشتری داشت، به گونه‌ای که شمار دفاع‌های موفق تیم‌ها در هر بازی از انگشتان یک دست تجاوز نمی‌کرد و به طور عمده مدافعان وسط در جفت شدن با مدافعان کناری ناهماهنگ عمل می‌کردند. تیم اشتاد مریم‌آباد که در سال‌های اخیر به سبب انسجام و عملکرد قابل قبول یک پای بازی‌های نهایی بوده است، این بار نیز با کسب 4 پیروزی و بدون شکست با شایستگی به عنوان قهرمانی دست یافت، ولی از بازی‌های چشم‌نواز و هماهنگ همیشگی این تیم خبری نبود، به گونه‌ای که در دیدار مقابل تیم پارسیان گیم نخست را با اختلاف زیاد و با نتیجه‌ای دور از انتظار واگذار کرد ولیکن در نهایت در یک بازی نزدیک و سه گیمه حریف خود را مغلوب کرد تا به قهرمانی برسد. تیم پارسیان که چند سالی است با بهره گیری از بازیکنان باتجربه‌ و سابق تعدادی از تیم‌ها تشکیل شده است، در نبود تیم های پولاد کسنویه و سازمان و باشگاه جوانان زرتشتی یزد خود را در حد یک مدعی نشان داد و در یک قدمی قهرمانی جایگاه نخست را به تیم اشتاد مریم‌آباد واگذار کرد. غیبت فرشاد خدادادی یکی از بهترین بازیکنان قدرتی زن حال حاضر والیبال زرتشتیان و کورش فرودی به سبب آسیب‌دیدگی در ترکیب این تیم نیز مزید بر علت شد تا باشندگی هومن یزدانی بازیکن سرعتی و بلند قامت اهل کسنویه نیز نتواند ضعف‌های این تیم در حمله و دفاع را به طور کامل پوشش دهد. چه بسا اگر شرایطی فراهم می‌شد تا نفرات این تیم پیش از آغاز هر یک از جام‌ها چند جلسه تمرینی را در کنار هم سپری کنند، راندمان بهتری را از این تیم شاهد می‌بودیم. تیم کانون دانشجویان زرتشتی روند رو به رشد و تدریجی خود را کماکان حفظ کرد و توانست در مقابل تیم های اشتاد مریم‌آباد و پارسیان بازی‌هایی به مراتب قابل قبول‌تر از سال گذشته به نمایش بگذارد. تیم اهنود که استخوان‌بندی تیم اردشیر همتی کرمان را در غیاب فرشاد کاویانی و مهرشاد بختیاری با خود داشت و بدون مربی در این رقابت‌ها باشنده شده بود، به نظر می‌رسید حرفی برای گفتن نداشته باشد و به راحتی مغلوب حریفانش شود ولی در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و علی رغم ضعف های تکنیکی و تاکتیکی، به سبب سخت کوشی و تلاشی که نزد بازیکنانش وجود داشت، حریف دست و پا بسته ای نبود و در مقابل حریفان به خوبی مقاومت کرد و اما تیم وچگون محله که یکی از نکات تاریک جام امسال بود، تیمی که ناهماهنگ با اشتباهات تاکتیکی متعدد و با حداقل نفرات در جام باشنده شد و بازی‌هایی کسل کننده را به نمایش گذاشت، این امیدواری وجود داشت که این تیم علی رغم ضعف‌های ذکر شده با رعایت اصول اخلاق ورزشی در این زمینه برای خود جایگاهی دست و پا کند که در این زمینه نیز موفق نبود و در روز چهارم با نیم ساعت تاخیر مقابل حریف خود پارسیان باشنده شد و در روز پنجم نیز بدون باشنده شدن در زمین بازی را به حریف خود تیم اهنود واگذار کرد. در کل باشندگی مربیان باتجربه و نامی در کنار تیم‌های آقایان می توانست به بهبود کیفیت بازی‌ها کمک کند ولی شوربختانه بیشتر تیم‌های این رده بدون مربی و از سوی بازیکنان باشنده در زمین مدیریت می‌شدند.
در کنار جنبه‌های فنی و عملکردی تیم‌ها، مواردی هم در جام جان‌باختگان وجود دارد که به طور مستقیم بر عملکرد تیم‌ها تاثیر منفی می‌گذارد. از جمله برگزاری پیکارها در ساعات پایانی شب که گاهی تا 2 بامداد نیز به درازا می‌کشد. برگزاری پیکارها در زمین آسفالت که به نوبه‌ی خود واکنش بازیکنان در توپ گیری‌ها را محدود می‌کند. شیب بسیار زیاد و نا مناسب زمین و کم بودن فاصله‌ی خطوط انتهای زمین تا فنس‌های محصورکننده که بازیکنان تیم‌ها را به خصوص در زدن سرویس و تشخیص توپ‌های لب تور و دنبال کردن توپ‌های سردفاع با مشکل جدی مواجه می‌کند. حال به این مشکلات می توان وزش باد و نور مستقیم خورشید در برخی از ساعت‌ها را نیز اضافه کرد. امید است در آینده با ساخت سالن و فراهم شدن زمین سرپوشیده از لحاظ امکانات به سطحی برسیم که بتوانیم نقاط قوت و ضعف تیم‌ها و بازیکنان را بدون تاثیرگذاری عوامل جنبی مورد بررسی قرار دهیم.
در کنار موارد فوق کیفیت داوری‌ها نسبت به کیفیت تکنیکی بازیکنان و تاکتیکی تیم‌ها پیشی گرفته است و داوران علی رغم برگزاری رقابت‌ها در شرایط غیراستاندارد از جمله شدت نور کم زمین بازی و شلوغی‌های غیرمتعارف اطراف زمین از جمله صدای سوت داوران سایر رشته ها، داوری های قابل قبول با حداقل اشتباهات را به نمایش گذاشتند.