گلستان (منیژه) خداداد شاهبهرامی، آموزگار پیشکسوت، نامآشنای دانشآموزان قدیمی کرمان، از میان ما رفت.
شادروان گلستان (منیژه) شاهبهرامی روز باد ایزد و آبانماه برابر با 19 آبانماه 1399 خورشیدی پس از سالیان کوشش در بالندگی آموزش و پرورش جامعه فرهنگی کرمان، در یکی از بیمارستانهای کرمان دیده فروبست. امروز چهارشنبه 21 آبانماه در آرامگاه زرتشتیان کرمان آیین خاکسپاری انجام میشود.
آموزگار پایهی پنجم دبستان شهریاری کرمان بود. آموزگاری که تا واپسین هنگام زندگانی ارزندهاش از آنچه داشت، دانش، مهربانی، تجربه و دارایی، برای فرهنگمداری هازمان بهکار گرفت.
برای او زرتشتی و ایرانی بودن سرافرازی بود و هرچه در توان داشت برای گسترش پیام راستی انجام داد. شاگردان و همهی مردمانی که او را میشناختند از درستکاری و راستگویی او یادها و خاطرهها دارند.
شادروان گلستان (منیژه) شاه بهرامی در سال ۱۳۱۰ در کرمان زاده شد. در خانوادهای که کسب دانش برای خدمت به مردمان در آن نهادینه شده بود.
مادر او، بهشتیروان کشور در زمانی که دانشاندوزی دختران گسترده نبود، باسواد بود و فرزندانش را به آموختن دانش دلگرم میکرد. زندهیاد منیژه شاهبهرامی در رشتهی ادبی دیپلم گرفت و همزمان به تدریس در دبستان شهریاری مشغول شد. سی سال، سالهای ۱۳۲۸ تا ۱۳۵۸ در خدمت آموزش و پرورش بود که بیشتر آن در دبستان دخترانه شهریاری و کلاس پنجم تدریس میکرد. در آن زمان که تنبیه در مدارس دیده میشد، او با همهی جدی بودن، آموزگاری مهربان و دلسوز برای دانشآموزان بود. در اسفندماه ۱۳۳۸ با شادروان رشید خداداد خسروپور ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند با نامهای مهشید، فرشید و میترا و چهار نوه با نامهای مژده و مژگان هماوند، کاوه غیبی و آرش خسروپور و یک نبیره به نام بردیا سهرابی به یادگار مانده است.
تا واپسین هنگام، به دانشاندوزی و دانشگستری کوشید و از هر زمانی برای یاری رساندن به دیگران فرونگذاشت. دلبستهی برگزاری آیینهای دینی و از پشتیبانان هازمان زرتشتی بود. از پیشرفت زرتشتیان و ایرانیان در سراسر جهان خرسند میشد و بر این باور بود که باید از کسانی شویم که جهان را آباد و جهانیان را شاد سازیم.
«امرداد» درگذشت زندهیاد گلستان (منیژه) شاه بهرامی را به خانوادهی آن انوشهروان بهویژه مژده هماوند همکار امرداد، آرامشباد گفته و آرزوی شکیبایی و تندرستی را برای بازماندگان دارد.
7 پاسخ
درود بر روان پاک ایشان وهمه درگذشتگان نیک وپارسا.خانم شاهبهرامی اموزگار کلاس پنجم ما دردوران دبستان بودند جز خوبی مهربانی دلسوزی وعشق به کارشان جیزی از ایشان ندیدم .با تمام وجودم دوستشان داشتم حتی پارسال که برای اخرین بار دیدمشان ذره ای از این ویژگیهایشان کم نشده بود.به فرزندان وخانواده گرامی شان ارامش باد میگویم وخود را در غمشان شریک میدانم
درود بر روان پاکش
روحش شاد. قدر و ارزش این گونه افراد را باید قبل درگذشت دانست. بهتر است جهت گرامیداشت افراد بازنشسته اقذانات بیشتری انجام شود.
روحش شاد. بهترین آموزگار مدرسه شهریاری بود. بی نظیر بود
یادش جاویدان
روانش به مینو شاد باد
همچو او در جهان بسیار باد. آفرین پریناز میهانی چه خوب نوشتی:من هم با شما هم نظرم.
زنده را تا زنده است “یادش” کنید ور نه بر خاک مزارش آب پاشیدن چه سود ؟
روانش شاد و یادش گرامی.
روانش به مینو شاد باد
همچو او در جهان بسیار باد.