کوچ یکی از روش‌های سامان‌مند زیستی‌ست که بیشترین پیوند را با طبیعت دارد. کوچ‌رو‌ها هر سال با گرم شدن و سرد شدن هوا دلبستگی‌هایشان را در کوله‌بارشان جا می‌کنند از گستره‌ای به گستره‌ی دیگر می‌کوچند. آن‌ها با آب و خاک و آسمان پیوندی جدایی‌ناپذیر دارند، با درخت و پرنده سخن می‌گویند و قدر داشته‌های طبیعت را می‌دانند. این سنت هوشمندانه‌ی زیستی اکنون بسیار کمرنگ‌تر از پیش در برخی از استان‌های ایران به‌ویژه در میان بختیاری‌ها هنوز زنده است.
اکنون سرپرست اداره‌ی میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان اندیکا، از آغاز پژوهش و بررسی باستان‌شناختی ایل‌راه‌های کوچ‌رویِ این شهرستان با آرمان ثبت جهانی آن‌ها خبر داد.
به گزارش میراث‌آریا و به‌گفته‌ی روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، سیدعلی موسوی دوم خردادماه ۱۴۰۰ خورشیدی با اشاره به این‌که یکی از مهمترین شیوه‌های زیست بشری، سنت کوچ و فرهنگ همسازی با شرایط اقلیمی و طبیعت بوده است افزود: «این سبک دیرینه و کهن زندگی جزو مظاهر و نمادهای اصلی فرهنگ بختیاری و از کهن‌ترین میراث بشری محسوب می‌شود.»
او ادامه داد: «بخش بزرگی از ایل‌راه‌های تاریخی در حوزه‌ی شهرستان اندیکا قرار دارد که با مشورتی که با نخبگان و متخصصان این مقوله داشته‌ایم، مصمم به ثبت این ایل راه‌ها به عنوان میراث‌جهانی هستیم و باتوجه به این‌که انجام این مهم، ماهیتی پیچیده و چندوجهی دارد، از محضر همه‌متخصصان و اهالی فرهنگ بختیاری و منطقه درخواست یاری و مشارکت داریم.»
سرپرست اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اندیکا با اشاره به این‌که موضوع میراث‌جهانی یونسکو حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و از آنِ همه‌ی انسان‌های روی زمین، گذشته از نژاد، مذهب و ملیت خاص، هستند گفت: «برپایه‌ی این کنوانسیون، کشورهای عضو یونسکو می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به‌عنوان میراث جهانی کنند که از همین‌رو و باتوجه به ظرفیتی که در شهرستان اندیکا از دید وجود ایل‌راه‌های باستانی بختیاری وجود دارد، ثبت جهانی این این آثار را هدف‌گذاری کرده‌ایم.»
او بیان کرد: «پژوهش‌ها و مطالعات میدانی این ایل‌راه‌ها، از ابعاد مختلفی از جمله قوم‌شناختی، بوم‌شناختی و باستان‌شناسی و با هدف تعیین نقش عوامل محیطی و جغرافیایی در انتخاب ایل‌راه‌های باستانی انجام خواهد شد.»
میراث جهانی یونسکو نام پیمان‌نامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید.
