پس از دست‌یافتن به بقایای دندان شیری یک انسان نئاندرتال در پناهگاه دره‌یوان در سال 1397 خورشیدی، اکنون فصل چهارم کاوش در این گستره‌ی ارزشمند، در مجموعه غار و پناهگاه صخره‌ای «باوه‌یوان» به منظور تعیین عرصه و حریم این مکان در راستای پروژه ردیابیِ گذار از پارینه‌سنگی میانی به نوین در باختر زاگرس میانی در استان کرمانشاه آغاز شد.
به گزارش ایسنا و به گفته‌ی روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، این فصل از کاوش در مجموعه غار و پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان با سرپرستی مشترک سامان حیدری گوران و احمد آزادی، زیر نگر پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی پژوهشگاه و اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه در حال انجام است.
سامان حیدری گوران در این‌باره گفت: مجموعه غار و پناهگاه صخره‌ای یوان در ۳۵ کیلومتری شمال باختری شهر کرمانشاه و در دره ناودرون جای دارد.
وی افزود: در فصل‌های پیشین، افزونبر به‌دست آمدن یک دندان شیری انسان نئاندرتال با دیرینگی ۴۲ هزار سال، لایه‌های باستانی همراه با داده‌های فرهنگی از سه دوران پارینه‌سنگی میانی، نوین و فراپارینه‌سنگی شناسایی شده است.
حیدری گوران همچنین گفت: این مکان از دید توالی استقرار با محوطه‌ی کلیدی و مهم پناهگاه صخره‌ای ورواسی درخور سنجش است که آن نیز در منطقه‌ی کرمانشاه جای دارد.
این باستان‌شناس با یادآوری اینکه این پروژه تا پایان مهرماه 1400 ادامه دارد، افزود: امیدواریم افزونبر تعیین عرصه و حریم و مستندنگاری این مکان، با استفاده از سیستم فتوگرامتری کوه باوه‌یوان، شرایط نگهداری و حفظ آن به گونه‌ی مطلوب‌تری انجام شود.
خبر دست‌یافتن به بقایای دندان شیری یک انسان نئاندرتال در پناهگاه دره‌یوان در سال 1397 خورشیدی، اهمیت این منطقه را از دید باستان‌شناسی و دیرینگی تاریخی بالا برد. به‌گفته‌ی باستان‌شناسان، این نخستین‌بار بود که بقایای یک انسان نئاندرتال به صورت قطعی در ایران کشف می‌شد. این دندان برپایه‌ی آزمایش‌های سن‌سنجیِ مطلقِ رادیو کربن ۱۴، دارای سنی میان ۴۲ تا ۴۵ هزار سال است، بنابراین نئاندرتال کشف‌شده متعلق به جوامع نئاندرتال نزدیک به عصر کنونی به‌شمار می‌رود. پس از این کشف مهم، کاوش‌ها در باوه‌یوان ژرف‌‌تر شد. تا کنون دست‌افزارهای سنگی مربوط به دوره‌ی پارینه‌سنگی نیز از این منطقه کشف شده است.
