تهران

می‌رفتند دیزی پزی سرِ گذر. پیش‌خدمت، دیزی‌ها را درون سینی گِرد بزرگ می‌آورد و نان سنگک برشته و «مخلفات» دیزی را کنارش...

زمانی که خواستیم نوگرا بشویم باید اندکی خویشتن‌دارتر و بردبارتر می‌بودیم، نه آنکه به گذشته‌ی خود پشت پا بزنیم. این را...

اینکه ناصرالدین‌شاه و نیایش فتحعلی‌شاه خوش داشتند میان جواهرات سلطنتی غلت بخورند، چندان شگفت نیست. از این هوس‌ها و با...

خانم مارپل و هرکول پوارو را به یاد دارید؟ هنرپیشه‌های دو سریال تلویزیونی که راز هیچ قتل و جنایتی از چشم آن‌ها پنهان ن...

پا به پای کودکی‌هایمان آمده است و همه‌ی سال‌های دیگر وسوسه‌ی تُردی و خوشمزگی‌اش بهانه‌ای بوده تا دهانمان را پُر از پف...

چشم خیلی‌ها را گرفته بود و تهِ آرزوهایشان بود. سوار که می‌شدند خیالشان دُور برمی‌داشت و خوشبختی را نزدیکِ نزدیک می‌دی...

نخستین مدرسه‌ی پرستاری در ارومیه و ایران از هر کسی ساخته نیست. دلِ بزرگ می‌خواهد و فداکاری و گذشت بی‌اندازه. اینکه از...

یادمان نمی‌آید آخرین باری که نامه‌ای برای دوستی نوشتیم و پُست کردیم، کی بود. به مقصد رسیده بود، یا نرسیده بود؟ خوانده...

تا صد سال پیش داروخانه نداشتیم. نه اینکه نشناسیم و ندانیم چه هست. یک دنده بودیم و به داروی فرنگی اعتنایی نداشتیم و از...

این روزها انگار همه‌ی خرت و پرت‌های خُرد و ریز دنیا یک نشانی بیشتر ندارند: دکه‌های روزنامه فروشی شهر! در این اتاقک‌ها...