امسال نیز مانند سالهای گذشته، حتا در سطح بالاتری جام جانباختگان (چهل و یکمین) به همت و سختکوشی عزیزان و جوانان پر تلاش کانون دانشجویان با اتحاد و همدلی به بهترین شکل ممکن برگزار شد. جوانانی که با دستانی خالی اما پر امید، با عزمی راسخ و ارادهای استوار با برنامهریزی درست و بدون هیچگونه چشمداشتی این دوره از جام را نیز به پایان رساندند. واقعا دستمریزاد، خداقوت و پرتوان باشید. خدمت این انسانهای شریف و بزرگ بیادعا، واژهها ناتوان است از بیان زحمات شبانه روزیتان…..
اما آنچه که برگزاری این دوره را از دورههای پیش متمایز میکرد و قابل احساس و مشاهده بود تغییر چهره زمینهای ورزشی فوتبال، والیبال، بسکتبال، سکوی تماشاگران و … ،به طوری که شرایط را برای ورزشکاران در زمین بازی آسانتر مینمود و همینطور ضریب آسیبدیدگی را به شدت کاهش داده بود و همه اینها و موارد دیگر باعث شد تا شاهد برگزاری یک جام (پس از مدتها) نزدیک به استانداردهای روز باشیم که این خود شور و اشتیاق را در شرکتکنندگان و حتا تماشاگران ایجاد کرده بود. شور و اشتیاقی که باعث شد جماعتی برای چند روز هم که شده «نوموفوبیا» (اضطراب ناشی از دور بودن از موبایل و وسایل مشابه) را تجربه نکنند، که این موضوع نه تنها دغدغهی پدرومادرهایی است که امروزه با نگاهی مضطرب، چهرهی فرزندان خود را حتا در میهمانی بر صفحه موبایل خیره شده میبینند، بیدلیل اخم میکنند و یا لبخند میزنند، بلکه دغدغهی دنیای امروز است…
صرف هزینههای مادی و معنوی در همهی ردههای سنی به خصوص پایه، نونهالان و نوجوانان نوعی سرمایهگذاری برای آینده است. در زمان کارکردن با این ردهی سنی اعتقاد پیدا کردم با در اختیار قراردادن امکانات و تشویق میتوان در آنها ایجاد علاقه کرد و نوجوانان و جوانان را به سمت ورزش هدایت کرد. از ناهنجاریهای اجتماعی که امروزه متاسفانه (حتا در مکانهای ورزشی) جامعه ما نیز دچار آن گردیده برحذر یا کم کرد. چه بسا اندیشه، اخلاق و تفکری کارآمد در گرویِ داشتن جسم سالم و با نشاط است. از این رو شرایط این دوره امکانپذیر نبود مگر به همت والای این دانشجویان عزیز، هیات اجرایی تهرانپارس و آدریان، نیکاندیشان گرامی داخل و خارج از کشور و همهی ارگانها، به خصوص اینبار انجمن زرتشتیان تهران و در راس آن نام رییس محترم آقای افشین نمیرانیان که خود فردی ورزشدوست و پشتیبان جوانان زرتشتی بوده و هست، به راستی توسعه و پیشرفت این دوره از جام جانباختگان مرهون تلاشهای بیدریغ همه این عزیزان دلسوز بود.
لذا بدینوسیله از زحمات و همراهی اثرگذارتان صمیمانه قدردان و سپاسگزاریم، باشد که این حرکت نویدبخش آینده تاثیرگذار بر سایر مجموعههای جامعه زرتشتی (که نیمهکاره رهاشده) باشد.
حرف آخر: ای کاش ،ای کاش و ای کاش (حرف چندین ساله و چندین باره) افراد یا مسوولان فدراسیونها و یا مریبان بانفوذ در رشتههای مختلف، در طول مدت برگزاری جام، به جهت طرح استعدادیابی و شناسایی و جذب افراد مستعد و معرفی این ورزشکاران بخصوص نونهالان و نوجوانان به جامعه بزرگتر و جذب در تیمهای مطرح قدمی بردارند.
هر آنکس خدمت جانان به جان کرد
به گیتی نام خود را جاودان کرد
یک پاسخ
درود و صد دورود بر شما و چقدر زیبا و به جا گفتید ( جانا سخن از زبان ما می گویی )