دریاچه‌ی ارواح دشت مَمرَز در ۱۲ کیلومتری شهرستان نوشهر میان روستای ونوش و صلاح‌الدین کلا، جای گرفته است.
پس از ورود به جاده‌ی فرعی با ارایه پروانه (:مجوز) و مدارک به نگهبانی می‌توان وارد جاده‌ی جنگلی شد.
از دشت ممرز تا جاده ی جنگلی باید از ۱۰ کیلومتر جاده خاکی گذر کرد. مسیر گذر پوشیده از درختان ممرز، انجیلی، بلوط و درختچه‌های میوه‌ی آلوچه (گوجه سبز)، سرخ ولیک، سیاه ولیک، ازگیل جنگلی (کنس به گویش بومی) است.
این گستره در هر فصلی زیبایی‌های ویژه‌ای دارد که از بازدید کنندگان چشم‌نوازی می‌کند. با گذر از جاده‌ی جنگلی و رسیدن به دشت ممرز و پس از پارک کردن خودروها باید نزدیک به ۷۰۰ متر پیاده‌روی که برای همگان میسر است به دریاچه‌ی ارواح می رسیم. این دریاچه به شوند (:دلیل) بی‌مانند بودن به ثبت ملی رسیده است.
ابعاد دریاچه 300 در 700 متر است که کف آن از توسکاهای مرده پوشیده شده است.
بیشتر پوشش گیاهی این گستره‌ی زیبا درخت مَمرَز است.
درخت مَمرَز با نام علمی Carpinus betulus که در نواحی شمال ایران به نام‌های اولس و شَرَم (شَرَم دار) نیز نامور است. این درخت بومیِ اروپای مرکزی، باختری (:غربی) و جنوبی بوده و تا خاور (:شرق) اروپا همچون اوکراین و غرب روسیه نیز امتداد یافته است. برای رشد مناسب به هوای گرم نیاز دارد و تنها در بلندی‌های بالای ۶۰۰ متر با درختان بلوط و راش دیده می‌شود. این درخت به فراوانی در شمال ایران در جنگل‌های میان‌بند دیده می‌شود و بومی جنگل‌های شمال ایران نیز است.
دشت ممرز پوشیده از درختان انبوه است
برای رسیدن به دریاچه‌ی ارواح باید از جاده ی جنگلی گذشت
دریاچه‌ی ارواح در دشت ممرز جای دارد
ظاهر وهم‌انگیز این دریاچه آن‌را به دریاچه‌ی ارواح نامور کرده است
دریاچه‌ی ارواح از بازدید‌کنندگان چشم‌نوازی می‌کند
دریاچه‌ی ارواح در میان طبیعتی سرسبز و بکر جای گرفته است
د
دریاچه‌ی ارواح در 12 کیلومتری نوشهر جای دارد
ارواح در دریاچه‌ی مَمرَز به خواب رفته‌اند
فرتور از فیروزه منوچهری است.
0114
یک پاسخ
خداراشکر اینجا هنوز بکر باقی مانده و سپاس از تصاویر زیبا