دریاچه های ایران

در سال 2007 میلادی، گردشگری استرالیایی به نام «وندی موریسون»، بر آن شد که سرتاسر جاده‌ی تاریخی ابریشم را به همراه همس...

چگونه می‌توان باور کرد که آن همه زیبایی و نقش‌های دلپذیر در گستره‌ای کوچک از سرزمین ما جای گرفته باشد؟ پهنه‌ای سراسر ...

پرنده‌های کوچ‌رویی که از دورها، از سیبری و پهنه‌های سرد، برای زمستان‌گذرانی به این‌سو می‌آیند، همیشه پیک‌های شادی‌بخش...

ضجه‌هایش را نشنیدیم و همه چیز را به پای آسمانی گذاشتیم که لب تَر نمی‌کرد و نمی‌بارید. سال به سال گذشت و «جازموریان» ت...

سال‌هایی که «دریاچه مهارلو» در خودش می‌مُرد و می‌خشکید، هیچ کس از پرنده‌های فلامینگو نپرسید که چرا از دریاچه‌ای که نف...

ترسناک است و هول‌آور، اما نه آن اندازه که آوازه‌اش همه‌جا پیچیده و قصه‌ها از ارواحی می‌گویند که آن دور و حوالی سرگردا...

چگونه می‌شود راهی را که سربزیر و آرام، به کوتاهی می‌توان گذر کرد و به پایان آن رسید، پیمودنش ساعتی، شاید هم بیشتر از ...

هرسو که نگاه کنیم ماهی‌های بازیگوشی را می‌بینیم که لحظه‌ای آرام و قرار ندارند. دهان‌های بی‌صدایشان را پشت سر هم باز و...

ایران ما سرزمین شگفت‌آوری است. تا تاریخ به یاد دارد و استوره‌ها نشان می‌دهند، بوده است. همین است که جای‌جای این سرزمی...

دشوار بتوان باور کرد که اندکی دورتر از دود و دَم و شلوغی‌های سرسام‌آور پایتخت، دو دریاچه‌ی دیوار به دیوار، چنان رنگ‌ه...