رویای اسبی به نام شبرنگ، در مشهد به صحنه رفت

شرمین نصیری:
1402-08-13
15:22

نمایش موسیقیایی «رویای اسبی به نام شبرنگ» برداشتی از داستان‌های شاهنامه، در سالن اصلی تئاتر شهر مشهد، سه‌شنبه 9 آبان 1402 به روی صحنه رفت.

این تیاتر موسیقایی که برآیند ابتکار و نوآوری کارگردان، محمد جهان‌پا و نویسندگی آقای مهدی سیم‌ریز است؛ روایتی دیگرگون و دیدنی از داستان اساتیری افراسیاب، سیاوش، کیخسرو و درفش کاویانی را به نمایش گذاشته است.

نکته درخور درنگ و اندیشیدن ، سنجش (:مقایسه) شبرنگ با اسب استوره‌ای یونان، پگاسوس است. «شبرنگ بهزاد» اسبی است دلاور و شگفت که در خطرگاه ها یار و یاور خداوند خویش سیاووش و فرزند او کیخسرو بوده است.

اسب سیاه گشتاسبی، یادآور اسب سیاه خسروپرویز ساسانی است که به دلیل‏ رنگش ‏«شبدیز» خوانده شده و نظامی آن را در «خسرو و شیرین‏» چنین‏ توصیف می‏‌کند:

هرآخور بسته دارد ره‏نوردی ‏ کز او در تک نبیند باد گردی‏

سبق برده ز وهم فیلسوفان‏ چو مرغابی نترسد ز آب و طوفان‏

به یک صفرا که بر خورشید راند فلک را هفت میدان باز ماند

به گاهِ کوه کندن، آهنین سُم‏ گهِ دریا بریدن، خیزران دُم‏

زمانه گردش و اندیشه رفتار چو شب کارآگه و چون صبح بیدار

نهاده نام آن شبرنگ، شبدیز بر او عاشق‌‏تر از مرغ شب‏آویز

شبرنگ بهزاد :

از دیدگاه معناشناسی نیز بهتر است شبرنگ را نام این اسب و بهزاد را صفتش بدانیم با این توضیح که شبرنگ نامی است مرکب به معنای سیاه‌رنگ. نامگذاری اسبان بر اساس رنگشان رسم و راهی دیرین بوده است. چنان که «شبدیز» به معنای اسب سیاه‌رنگ است. «رخش» اسبی است که رنگ آن سرخ و سپید به هم آمیخته باشد. بهزاد نیز صفتی است مرکب به معانی «نیک ذات و خوش فطرت، نجیب و اصیل، حلال‌زاده، به‌زاد، نیکوزاده، نیک‌نژاد و نیکوتبار (واژه‌نامه دهخدا، ذیل واژه بهزاد) و این صفتی است نیک درخور اسب نجیب و نیکوتبار سیاووش.

اجرای این نمایش تا پایان هفته‌ی جاری تمدید شده است.

تیم اجرایی نمایش :

با حضور :

علی سوزنچی و مهران مطیع

نویسنده : مهدی سیم ریز

کارگردان : محمد جهانپا

طراح صحنه : مهدی شریفی

طراح حرکات و بازیگردان : وحید ممیزی

دستیار کارگردان : نازیلا نوروزی

طراح لباس : محبوبه سلطانی

طراح نور : محمود کریمی

آهنگساز : مبین قهرمانی