کورش، سوار بر ارابه‌ی نور

ای کوروش بزرگ، ای ماشیح (مسیح) سواربرارابه‌ی نور

زایشت همواره تاسرانجام خجسته، فرخنده وهمایون بادا

به راستی چم نامت زیبنده توست توخورشیدی بودی که بر همه تابیدی

 آزاده‌ای بودی که آموزه‌های وخشور بزرگ رابه کردار درآوردی

 انسان‌ها را ازنگر اندیشه آزادگذاشتی و به آیین، دین و پرستشگاه‌های آن‌ها ارج نهادی

 انسان‌ها را به شوند دگراندیشی و دگرآیینی کشتار و چپاول نکردی

 مردان و زنان آن‌ها را به بردگی و کنیزی نگرفتی و خرید و فروش آن‌ها را دربازارهای پلشت روا نداشتی

بیشینه‌ی فرهیختگان وفرزانگان جهان نام تو را به نیکی، دادگری و راست‌کرداری به گفتار و نوشتار درمی‌آورند

مانداک گلینه نوشته‌ات سرچشمه و گنجینه درسنجش دادگری انسان‌ها شده است

جای پای تو و آن نمادهای شکوهمند همیشه مانا و پایای تو تنها سویه‌ی دل و جان ماست

بر ماست که آگاهی و توانایی‌های خود را هرچه بیشتر فرازمند نماییم و پلشتی و تاریکی را از خود بزداییم و ناموران و فرزانگان راستین و اشون سرزمین اهورایی رابشناسیم  تا بسا خود را  بشنا‌سیم

 ایدون بادا، بسی ایدون بادا