باستان‌شناسان با بررسی میدانی تپه قمی‌آباد در شهرستان ری در جنوب تهران، از یافته‌های تازه ای خبر دادند که تاریخ سکونت انسان در دشت تهران را ده‌ها هزار سال عقب برده است و احتمالا به بیش از ۴۰ هزار سال پیش و شاید تا نزدیک به۸۰ هزار سال پیش می‌رساند.
به گزارش ایسنا، این یافته ی تازه باستان‌شناسان در روستای قمی‌آباد به‌دست آمده است؛ جایی که یکی از تپه‌های باستانی آن با پروانه‌ی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران ویران شده و انتشار خبر آن انگیزه بازدید میدانی تعدادی از باستان‌شناسان شده است. هرچند اکنون از آن تپه، که نام مشخصی ندارد و اداره کل میراث فرهنگی استان تهران نیز تاریخی بودن آن را رد کرده است، اثری باقی نمانده، اما باستان‌شناسان با بررسی آن محوطه و تپه بازمانده، به یافته‌های جدیدی دست یافته‌اند که می‌گویند تاریخ تهران را جابه‌جا می‌کند.
مرتضی حصاری، هموند (:عضو) هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری که از روستای قمی‌آباد بازدید کرده، اکنون از یافته‌های تازه متعلق به دوران «پارینه‌سنگی» در جنوب تهران خبر داده است.
او درباره این یافته‌ها توضیح داد: در بازدید هفته گذشته از تپه اصلی قمی‌آباد که در جنوب روستای قمی‌آباد شهرستان ری قرار دارد، ابزارهای سنگی دوره پارینه‌سنگی را مشاهده کردیم، به همین شوند از فریدون بیگلری، باستان‌شناس و رییس بخش پارینه‌سنگی موزه ملی ایران درخواست کردیم از محوطه قمی‌آباد بازدید میدانی داشته باشند.
این باستان‌شناس ادامه داد: در این بازدید یافته‌های به‌دست‌آمده مورد تایید این متخصص سنگ قرار گرفت که اتفاق بزرگی را برای تاریخ استان تهران رقم زد.
بنابر آنچه روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران گزارش کرده، فریدون بیگلری، رییس بخش پارینه‌سنگی موزه ملی ایران نیز که از روستای قمی‌آباد و تپه باستانی بازمانده در آن بازدید داشته است، گفت: ما پیش از این، درباره دوران پارینه‌سنگی در استان تهران اطلاعات خیلی کمی داشتیم که به تعدادی تک‌یافته از این دوره محدود بود، اما در تپه‌های طبیعی قمی‌آباد با یک پراکنش بسیار وسیع از دست‌ساخته‌های سنگی روبه‌رو هستیم.
مدیر بخش پارینه‌سنگی موزه ملی ایران گفت: در بازدید اخیر نمونه‌هایی از سنگ مادر، تولیدات سنگ مادر و دیگر قطعات مرتبط با تراش و تولید ابزار سنگی را در سطح تپه‌های قمی‌آباد مشاهده کردیم.
او اضافه کرد: سطح این تپه‌ها، رسوبیِ پوشیده از قطعات سنگ چخماق، آذرین و دیگر سنگ‌های قابل تراش است که در دوران پارینه‌سنگی میانه محل تراش سنگ و ساخت ابزار سنگی بوده است.
بیگلری اظهار کرد: با توجه به این یافته‌های نوین، تاریخ سکونت انسان در تهران ده‌ها هزار سال عقب رفته و به بیش از ۴۰ هزار سال قبل و حتا شاید تا نزدیک به ۸۰ هزار سال پیش می‌رسد. بقایای استخوانی انسان‌های این دوره که در چند غار یافت شده‌اند نشان می‌دهند که انسان‌های نئاندرتال در دوره‌ی پارینه‌سنگی میانه در بخش‌هایی از ایران می‌زیستند. البته برای دستیابی به آگاهی های بیش تر نیازمند انجام پژوهش بیش‌تر در این مکان هستیم.
یک پاسخ
مطلب بسیار جالبی بود، ممنونم از شما اقعا ،💐🙏