اسماعیل خویی، سرایندهی معاصر و نامدار ایرانی که از چندی پیش در بستر بیماری بود، امروز چهارم خوردادماه 1400 خورشیدی، در سن 83 سالگی در لندن درگذشت.
به گفتهی دختر زندهیاد خویی، او از آدینه (۳۱ اردیبهشتماه) و در پی ذاتالریه شدید در بیمارستان بستری شده بود.
اسماعیل خویی زادهی ۹ تیرماه ۱۳۱۷ خورشیدی، در مشهد بود. از آثار اسماعیل خویی میتوان به «بر خنگ راهوار زمین»، «بر بام گردباد»، «از صدای سخن عشق»، «ما بودگان»، «نهنگ در صحرا»، «جهان دیگری میآفرینم» و … اشاره کرد.
سرودههای اسماعیل خویی تاکنون به زبانهای گوناگون مانند انگلیسی، روسی، فرانسه، آلمانی، هندی، و اوکراینی ترجمه شدهاند. وی به زبان انگلیسی مسلط بود و به آن نیز شعر سروده و نخستین مجموعه شعرهای انگلیسیاش Voice of Exile نام دارد. اسماعیل خویی نخستین شاعر ایران است که جایزهی روکرت در کوبُرگ را در سال ۲۰۱۰ از آن خود کرده است.
وی در سال ۱۳۶۳ خورشیدی، از ایران به لندن رفت و سرانجام هم در این شهر درگذشت.
یک پاسخ
یادش گرامی. آغاز یکی از شعرهای اوست:
در انفجار خزان ایستاده ام
در انفجار خزان
کولیان برگ
پنداری
جشن کوچ برپا کرده اند:
که هر کرانه درختان فواره های آتشبازی را واکرده اند
و در هیاهوی آبستن سکوت
ققنوس شادمانه ی رنگ است و بو
میان سردی و خاکستر فضا
که پرمی فشاند:
“دوباره خواهم آمد”!