کشورمان ایران در بخش خشک و نیمه‌خشک آسیا جای دارد و بخش‌های بزرگی از آن بیابان و کویر است، از این‌رو از دریاچه‌های کمتری نسبت به کشورهای پرآب برخوردار است. بیشتر دریاچه‌های همیشگی(:دایمی) ایران در بخش‌های پربارش شمال، باختر و جنوب باختری ایران جای دارند و در بخش‌های خشک کشور دریاچه‌ها از گونه‌ی فصلی و گاه آب شور هستند.
در بارندگی‌های اسفندماه 1398 و به‌ویژه فروردین‌ماه 1399 خورشیدی، نزدیک به ۵۰ دریاچه‌ی تازه ایجاد شد که تا پیش از این وجود نداشته است. در این میان می‌توان از دریاچه‌های برآمده در کویر زواره اصفهان و کویر لوت یاد کرد.
در ادامه‌ی این نوشتار فهرست دریاچه‌های ایران آمده است. همچنین در پیِ آن به شناساندن(:معرفی) این دریاچه‌ها خواهیم پرداخت.
دریاچه اوان؛ چهره‌ای آرام و درونی خروشان
دریاچه ولشت؛ جوشش چشمه‌ها و نرمک بارش باران
دریاچه قله‌کوه سبلان؛ پهنه‌ای از آب و آینه
دریاچه گهر؛ سرد و گوارا، در سایه‌سار بلوط‌های کهن‌سال
دریاچه مارمیشو؛ صدفی بر گِرد مروارید
دریاچه بزنگان؛ خشکسالی و باران‌های زندگی‌بخش
دریاچه کافتر؛ تن‌تشنه‌ای چشم‌به‌راه نوشدارو
دریاچه شورابیل؛ میان حجم‌های هندسی شهر
دریاچه‌ی تار و هویر؛ آن‌سوی سیاهی‌های شهری سیمانی
دریاچه‌ی چشمه سبز؛ افسونگری‌های پهنه‌ای آبی
دریاچه نئور؛ چشم‌اندازی از دشت و کوه و آب
دریاچه کیو؛ درخشش پهنه‌ای آبی پابه‌پای تاریخ شهری کهن
دریاچه الیمالات؛ شگفتانه‌ی هزار رنگ طبیعت
دریاچه ممرز؛ آمیزه‌ای از زیبایی، هراس و هیجان
دریاچه حوض سلطان؛ آینه‌ی نمکین زیست‌بوم ایران
دریاچه مهارلو؛ قلمرو صورتی فلامینگوها
دریاچه جازموریان؛ آهنگ کوتاه و بلند زندگی
دریاچه‌ی شلمزار؛ کنار دشتی فراخ و کوه‌هایی بلند
دریاچه مورزرد؛ قابی از زیبایی و درخشندگی
دریاچه تمی؛ آرام و بی‌موج، میان مرزهای جغرافیایی زاگرس
دریاچه الندان؛ بازگشت از آستانه‌ی مرگ
دریاچه پریشان؛ چاله‌هایی که گلوی پریشان را می‌فشارند
دریاچه میقان؛ شورآبی، زندگی‌بخش
دریاچه زریوار؛ دریا دریا، رنج بی‌پایان
دریاچه هامون؛ دشواری بر سر حق‌آبه
دریاچه‌ی بختگان؛ بخت‌برگشته‌‌ای که سدها جانش را گرفتند
دریاچه ارومیه؛ آن‌گونه که بود (بخش نخست)
دریاچه ارومیه؛ نمک بر زخمی جانکاه (بخش دوم)
سه پهنه‌ی آبی دیگر؛ درخشان و رویایی
